Zawsze kochałam babcine kotlety... lecz one już nie powrócą niestety... tak bardzo te chwile kochałam... choć czasem przez nie płakałam... te chwile kiedy babcia żyła... lecz raka niestety nie przeżyła...kochałam się z babcią śmiać... ale teraz mogę tylko płakać... chwile też lubiłam... kiedy się z babcią bawiłam... gdy babcia umarła... cała nadzieja przepadła... nadzieja że będzie dobrze... gdy siedziałam sama w końcie... czasem gdy płakałam przez mamę... babcia pocieszała przez ramię...a gdy z mamą pokłuciłam się... babcia od razu przytuliła mnie... lecz wiedziałam że te chwile przepadną... i że będę trzymać się za gardło... lecz nie mogę poddać się... bo chce spełnić babci sen...że dożyje stu lat... i że będę zwiedzać świat...
