GEÇMİŞTEKİ GELECEK...

BÖLÜM 1

Sabah alarmının sesiyle uyandım daha saatin 7 siydi ve ben bu saatte uyandırılmıştım niye mi? çünkü taşınıyoruz belki benim fikrim ne? aslında pek mutlu değilim çünkü burada bir çevrem vardı hadi onuda geçtim ben buraya çok alışıktım belki bu şehirden daha önce başka bir yere gitmediğimden ama ne yapcan babamın işi yüzünden taa İstanbul a gidiyoruz.

Yavaşça yataktan yılan gibi sürünerek indim ve perdeyi gittim açtım.Allahım daha hava aydınlanmamış doğru düzgün sanki şafak operasyonuna gidicez kalkıp. Neyseki sinirim hemen geçmeye başladı. Ayaklarımı sürte sürte tuvalete gittim işlerimi halledip yatakla bir kesiştim ama irademi toplayıp dolabımın önüne geldim bir pantolon bide üstüme kalın bir kazak alıp üstüme geçirdim saçımıda toplayıp yavaşça kapıya yöneldim.

Merdivenden inerken babamın sesini duymamla kulaklarımı tıkayarak koşa koşa odama girmem bir oldu Allahım bu ne ses bu ne ses kulaklarımı hissetmiyorum be insafsız adam insan az sessiz söyler şarkıyı niye karaoke mikrofonundan hıncını çıkarıyon.Onu bunu boşverdim ayol incem ben o mutfağa ve cezayı kendim vericem...

kapıya yine yöneldim bu sefer sessizce kapıyı açıp aşağıya koşturdum.Babamın tam arkasındaydım o da krep yapıyodu ikimize, hemen gözüm un kasesine denk geldi ve içimden-sen bittin be adam -diye gülerek kaseye yöneldim ve undan avucuma doldurup birden "yaaaaaaa"diye babama koştum adam cağız ne olduğunu anlamadan her yeri un olmuştu sonra bana bir bakış attı buuu bakışş -sen bittin gerzek-bakışıydı.Oda aynı şekilde elini un kasesine deydirmesiyle büyük bir un savaşı başlamış oldu ve sabah sabah uykumu açmayı sağlayanda bu oldu.

Neyseki ikimizde yorulunca hemen gidip üstümüzü başımıza çeki düzen verip mutfağa ikimizde gülerek girdik.Babam krepleri tabağa alıp masaya koyunca hemen yemeye başladık.

Yememiz bitince hemen babama yardım edip mutfağı topladık ve unları da temizledik.Biraz oturup havadan sudan konuştuktan sonra evi toplamaya yani eşyaları kolilemeye başladık.Aslında çoğu şey toplanmıştı ama yinede bazı eşyalar kalmıştı.saat 9 da başladığımız iş saat 1 de bitti ve ben şu an karar verdim biz hiç doğru düzgün eşyaları toplamamışız.Babam kendini koltuğa atarken bende iki fanta doldurup geldim birini babama birinide kendime aldım ve karşılıklı konuşarak adamları beklemeye başladık çünkü geriye ağır işler kalmıştı.Adamlarda gelince diğer ağır eşyaları kamyonete yüklediler.

Sonunda ev bomboş kalınca babamla birbirimize bakıp sarıldık onuda anlamıştım çünkü o da benim gibi üzülüyodu nede olsa kaç senelik bir geçmişi var dimi.

Artık eve kilidi vurup arabaya bagajları yerleştirdik.Arabadan bir hüzünlü şarkı açtım ve burdan uzaklaşanadak onu dinleyip sessiz bir şekilde ağladım.Ne yapam burayı seviyordum...

YENİ BÖLÜMLER GELCEK UMARIM BEĞENİRSİNİZ VOTE VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN ...