Sen Bunu Okuduğunda Ben Ölmüş Olacagım

1.bölüm

Evet hastaneden çıktım.Babam vicdan azabı çekiyor esirgemeye falan gitmedim, sanırım babam benim küçükken bildiğimin aksine iyi biri,veya değil.Bilmiyorum ki artık hiçbir şeye kafa yormuyorum.Gerek yok çünkü yoruldum.Ve yine mutluyum.Kimse belimin kırıldığına inanmıyor ki bu beni daha çok kendime kanıtlıyor egomu mu oksuyordum acaba veya kendimi neden kendimle yarışa sokuyorum,başkasıyla yarış içine girmem çünkü kimse benden iyi değil ben benim ve kendimden nefret etsem de bir o kadar mutluyum sanki karışık bir durumdayim.Hastanede çok düşündüm malum yalnızdım.Bi yanıma arkadaşlarım geldi ziyarete sanırım benim ailem arkadaşlarım ama kimseyi hayatımın merkezine koymak bencillik sanırım ama herkes gider herkes bırakır seni,ben bunu çok yaşadım.Annemi sevdim.Herseyden çok sevdim.Dövdü sevdim attı sevdim,babam yanında olmadı sevdim,başımı oksamadi sevdim.Ama artık sevemiyorum kimseyi.Ve üzülüyorum.Ve kırılıyorum.Annem artık yok hayatımda,hayır öldü psikolojisine girmicem annem ölmedi yaşıyor ama benim için bı hic,babam eskiden bir takım sebeplerden yanımda olmamış falan,ama çokta umrumda değil geçmişte yaşamak bana göre pek.degil sanırım.İcimde bir karmaşa var ama o karmasa ne bilmiyorum içimde bir heyelan var ama niçin kimin için bilmiyorum ve bu sorular beni yoruyor.Evdede üvey anneyle nasıl vakit geçer,kötü davranmiyor ama ben huzurlu değilim,gerçi ben sadece ölürsem huzurlu olurum.İnstagram arkadaşlarla konuşmak bütün günüm bunlar.Telefonu elimde cevirirken dikkatimi ceken seyle dusuncelerimden sıyrıldım.Ama bir dakka bı çocuğun duvarimi fullemesi normal belki ama bu çocuğun dikkatimi çekmesi ne kadar normal? Mesaj atmalı mıyım?Atarsam şu an bu durumda ne kaybederim?Hicbisey...Mesajlara girdim ve büyük bı nefes aldıktan sonra sıradan bir başlangıç yaptım.
-tesekkürler
-xd
Bence gayet sıradan normal ve terslenmicek bir cümle hadi ama öyle değil mi?Çok sıkıldım evden kafayı yicem.Dısari çıksam ne yapicam ki hava fazla soğuk ve ağrıyan bir belim var.Duvarla bir süre bakıştıktan sonra hazırlanmaya koyuldum.Evimin yakınındaki kafeye gidip bir kahve alıp oturmak gayet mantıklı bir seçim olsa gerek.Pek farklı birşey yapmadım siyah pantolon,siyah sweat,kısa saçlarımı düzlestirdikten sonra siyah bere hafif bir makyaj genel ben.Evden çıkar çıkmaz yüzüme soğuk hava çarptı,gerçekten kış neden bu kadar erken gelmişti ki. Soğuk eskiden beni etkilemezdi kışın bile usumezdim ama artık titriyorum kıpkırmızı olan ellerime baktım gerçekten donmustum ve hızlı olmalıydım.Kulaklığımda şarkı açtıktan sonra yürümeye başladım.Cok şey geçiyordu aklımdan.İnsanlar hep kosturuyordu.Hep düşünüyordu,hep çabalıyordu.Ne için? Güzel bir hayat, sorumluluk vs. Ama bunlar saçma değil mi?Güzel yaşamak için daha çok yipratiyorlar kendilerini ama sonu bir hiç.Belki farkında olurlar belki olmazlar.Kayboluyorum sokaklarda,kayboluyorum caddelerde.Kendime ait bir yer arıyorum, bulamıyorum.Kendime ait biri arıyorum.Bulamiyorum.Belki de hicbirseye hicbiryere ait değilimdir.Bir tarafım simsiyah bir tarafım bembeyazdır.Pekala o zaman ne olurum.Arafta.Kayboldugum boşluk benim arafimdi sanki.Ben bosluktaydim kendimle çelişkide, kendimle ne savaşında olabilirim ki.Ne alıp veremedim.Tam kafenin köşesine gelmişken durdum.Ayaklarim gitmedi belki de.Ordaki parka oturdum.Kulaklığımı çıkardım kendimi dinlemeye koyuldum sanırım.Bakindim düşlerde kaybolmak isterdim, gülüşler de yaşam bulmak isterdim.Ama hep acının içinde boguldum.Butun düşüncelerimi bozacak bir sesle kafamı çevirdim.
-Anne nolur gitmeyelim,bak ben üşümüyorum gerçekten ama nolurrrr duralım anne.
-Hasta olucaksin kızım bak o zaman ben çok üzülürüm.
Boğazım dugumlendi sanki yutkunamadim.
-Tamam annecim üzülme sen.Ama bir şartla kabul edebilirim eve gitmeyi.
-Neymis o hanfendi??
-Benimle evcilik oynarsan.
-Tamam işlerimi yapmama yardım et oynayalım hadi yürü bakalım.
Neydi o gözümden düşen.Ben neden annemle hiç böyle olamadım.Ben neden böyle sevilmedim.Ben neden annesinin işlerini yapan kız oldum yardım eden değil.Ben neden neden böyle oldum.Bi an kalbime bir sancı girdi sanki.Alışmalıydım.Ama alışamadım.Hangi anne kızını hastanelik Edip bir kere bile gelmez ki?Annem gelmedi. Üşür o demedi.Ya canı yaniyorsa demedi.O camdan atladı nasıl birşey olmadı bir goriyim demedi.Demedi.Hic duymadı sesimi.Hic hissetmedi sevgimi.Kırıldım.Ama artık dokunmuyor sanki.Ben ilk doğduğum an kırılmıştım dünyaya çünkü,oda pek umursamadi sonuç 15 yaşında kırık sevgiye muhtaç küçük bir kız çocuğu.Arkama yaslandim.dusunemedim çünkü dusunmeyecek kadar dolmuştu kafam.Artik pekte usumuyordum.Umrumda değil hissetmiyorum.O arada telefonum titredi yukardan baktım o yazmıştı.
-Onemli
-xd
Çok iş yaptın sende haklısın ukala.Girdim mesajına bile bakmadan hızlıca yazdım.
-Baya iş yaptın.
-Sende haklısın tabi.
Telefonu kapatıp geri kafeye doğru girdim.Okul vakti olduğu için sıra falan yoktu ve boştu.Hemen kahvemi alıp üst kata çıktım.Bir sigara yaktım ve kulakligimi taktım.O arada mesaj geldi.
-Aynen
-xd
Mesajlarda gözüm yukari kaydı.cocuk önemli değil yazmış.Cok saçmaladın of Nisa of.Neyse devam ediyim.Biosunda priv hesabı vardı.Bende onu fulledim.Ve mesajları açtım.
-Privini fulledim bak.
Çok geçmeden cevap geldi.Ama mesaja bakmadan önce düşündüğüm birşey vardı.Ben bu çocuğu bir hafta önce korku evinde çalışan arkadaşımın yanına gittiğimde görmüştüm sanki.Neyse öğrenirim diyerek mesajlara girdim.
-ooooooo
-💜
Tatlı çocuk sanki.Herneyse sorsam mı ki?
-Sen geçen hafta ki korku evindeki çocuk değil misin?
-Benim sende gelen kızsın.
-aynen xd.
O zaman bu çocuğa çok laf atasim gelmişti ya.Ne alaka çıktı ki karşıma.
-Bu arada
-Heh
Heh ne ya cevaba bak odun.
-Sen yukardan baktın ben sana da selam vericektim ama tikinmakla mesguldun.

Evet o an kim olduğunu taniyamasamda içimde bir şeylerin kıpır kıpır ettiği yer.

-Aynen 3 tane donas zurna yedim.
-neeeeeeee
Ben yemeği bırak koklasam kilo alırım sanırım.
-Param vardı karnım açtı öyle hem bu daha neki ortaokulda flaan gorcektin her tenefüste bişey yerdim.
-oha aq
Çocuğu kıskandım amk.
-Ama hayatta kilo almam ne yersem,
seni yesem bile almam.
Çocuk favorilerimi oynuyor şu an.
-Sen beni bı tek korku evinde mi gördün.
-Evet başka nerde gorebilirdimki?
-Ben seni gördüm geçen hafta sarilcaktim.

-------------

Evet bölüm sonu!!!!!
bu çocukla ilgili düşünceleriniz neler?
Nisa  nasıl biri?
Düşüncelerinizi yorumlamayı unutmayın canlarım
Ve oylarınızı bekliyorum.