Niks is wat het lijkt:
~ Vanuit Julia ~
Het is half vijf, over een half uur kunnen we terug naar het hotel. We hebben hard gewerkt en alle gangen zijn schoon. We hebben ramen gezeept. gestofzuigd in lokalen. Heel de Kantine hebben we opgeruimd. Ik dacht we er in Nederland een troep van maakte maar hier in Amerika is het nog erger. Elke tafel was bedolven onder de snoeppapiertjes, chipzakjes, colaflesjes en meer van die snacks. Alles hebben we in vuilniszakken gedaan. Ik snap wel dat er 50 schoonmakers nodig zijn om deze school op te ruimen. Nog niet alles is schoon. En we hebben nog een half uur, dat wordt hard werken deze week. Ik zucht diep. Achja, de momenten dat ik en Kaj alleen zijn zegt hij lieve dingen, dat is wel fijn. Ik kijk naar de wijzers op de klok, vijf voor vijf. 'Jongens ik ga opruimen.' zeg ik. 'Dat doen we al heel de dag.' grapt Kaj. Ik ren naar hem toe en prik hem in z'n zij, iets waar hij niet tegen kan. Hij begint me te kietelen en lachend val ik op de grond. Ik trek Kaj mee in m'n val waardoor hij op me valt. Opeens kijken we elkaar serieus aan en is het stil. Hij kijkt me in m'n ogen en zoent me, nog fijner zoals vanochtend.
