*** Ayça Ateş***
Bir yağmurlu gecede gördüm seni mavi deniz gözlerinde kayboldum sanki o güzel gözlerin bana dünyada en zor bulunan çiçekleri anımsatıyor , sanki bir gülüşün bir ömre bedel seni görünce kalbim pıt pıt eder . çünkü bizim aşkımız en büyük bir ömre bedel ...
Her zamanki gibi , odamda yatağımın üzerinde ders çalışırken aniden gözlerim kapandı , biri gözlerimi kapatıp kulaklığımdaki kulaklığı çıkardı . kokusundan tanıdığım kişini Gökhan olduğunu anladım .
- " Gökhan sensin biliyorum !"
-" Ama bu haksızlık sen , sen beni her zaman tanıyorsun . "
- " tabi ki tanırım , tanımamak elde değil parfümü başından aşağıya döküyorsun ."
- " sanırım bu konuda haklısın "
- " evet haklıyım tabi 2-3 metreden kokun geliyor ."
-" ha yani benim kokumu tanıyorsun öyle mi ? "
Yanaklarım bir anda petekler gibi yanmaya ve gittikce kızarmaya başlamıştı . bunu fark etmemesi için yanaklarımı saçımla kapatmaya çalışırken bir anda elimi tutu .
- " Utanmana gerek yok , yanaklarının böyle kızarması seni daha güzel gösteriyor her zaman ki gibi. "
-" hiçte bile ben utanmıyorum ... sensin utangaç ."
-" hı hı eminim öyledir . "
-" ah neyse boşversene ya , ne desem inanmayacaksın sonuçta . "
Gökhan gülmeye hatta kahkaha atmaya başladı , bende bu sırada eşyalarımı yerleştiriyordum . odanın kapısı çaldı ve o teleşla Gökhanı dolabın içine soktum
