(Over)leven

Proloog

Met mijn zware tas slof ik de lange trap op. Wat een groot gebouw is dit! Ik zie allemaal kinderen van mijn leeftijd. Gelukkig, ik ben niet alleen.
'Dit is jou kamer, Ella', zegt de dokter, wijzend naar een klein kamertje met een laag bed, een paar kasten, een tafeltje en een lavabo. Teleurgesteld merk ik op dat het raam niet open kan.
'Voor je eigen veiligheid', de dokter weer.
Mopperend gooi ik mijn tas op het bed en laat me met een plof op de stoel bij het tafeltje zakken. Ik haat dit nu al!

-Een week geleden heb ik een poging gedaan. Ik heb een zware overdosis genomen waardoor mijn maag leeggepompt moest worden. Ik heb nog een paar dagen in het ziekenhuis gelegen tot er plaats was in een instelling in de buurt.
Alles wat ik wil is dood zijn. Ik zie het nut van het leven niet meer in. Alle pijn moet stoppen.
Ik sta voor een belangrijke keuze: leven of dood. Aldus mijn verhaal.