(Over)leven

2

Dit is mijn tweede dag hier. Vandaag mag ik meedoen met de sessies. Ik weet niet of ik er naar moet uitkijken of niet.
Om 8 uur komen ze me halen van de kamer om te eten. Ik eet niets. Dat heb ik nog niet verteld, ik heb problemen met eten. Ik zou het geen eetstoornis noemen, omdat ik soms ook normaal kan eten. Maar vaak wil of kan ik niet eten. Ik wil dunner worden, ik wil mooi zijn. Daarvoor moet je dus moeite doen.

De eerse sessie is ergo. Dat houdt in dat we gaan knutselen. Natuurlijk met een opdracht. De opdracht van deze sessie is allemaal lijnen tekenen op een blad en kijken wat we daarin herkennen. In mijn lijnen herken ik een konijn. Wat houd dat nou in?
'Een konijn is een vluchtdier, dit kan inhouden dat je voor iets vlucht. Misschien voor je gevoelens', zegt de therapeut.
Ik weet niet wat ik er van moet denken. Het kan kloppen, ik weet het niet zo goed.

Op het einde van de sessie ruimen we op. We lopen terug naar de leefgroep wanneer ik merk dat de deur openstaat. De drang om weg te lopen is groot. De therapeut ziet dat ik naar de deur kijk en gaat naast me lopen. Jammer, ik wil hier zo graag weg.

Eenmaal terug in de groep hebben we even vrije tijd. Ik ga direct bij Cato zitten en we beginnen te praten. blijkbaar is ze al bijna 17 en zit ze hier ook wegens een zelfmoordpoging.
Ik ben dus niet alleen, dat is al een hele opluchting.
We blijven praten tot het tijd is voor de volgende sessie en zo komen we wat meer over elkaar te weten.