Fade Away

Chapter 1

Jamaica Salvador's
Point of View

~Phone Rings~

Hinanap ko yung cellphone kong nagriring para tignan kung sinong tumatawag, pero 'pag minamalas ka nga naman hindi ko mahanap!

"Oh, ang tamad tamad kasi idilat mo yan mata mo," hala, sino yon?! M-may multo ba dito sa bahay?!

Agad kong idinilat ang magaganda kong mata para malaman kung sino ba itong multong ito ng makausap kung anong pakay nya.

"P-paul? A-anong g-ginagawa mo d-dito?" Takang tanong ko. Hala ka baka mamaya kinukombulsyon na yata ako kaya kung ano-anong nakikita ko.

"Tsk. Magkasama tayo sa iisang bahay, pinakasal ako sa'yo, remember?" poker face na sabi nito. Habang walang ganang umupo sa upuan malapit sa...

sa kama namin.

"A-ay oo nga pala," nahihiyang sagot ko.

"Tanga. Sagutin mo na yang cellphone mo nakakairita," kinuha ko ang phone na hinagis niya sa kama malapit sa akin. Muntik na nga akong matamaan dahil doon kung hindi ko lang naiwas ang sarili ko.

~Harieth Marupokpok Calling~

"Ano, a-ah P-Paul l-labas ka m-muna?" nahihiyang turan ko habang nakayuko. Ayokong ipakita ang mukha ko sa kaniya. Ayokong makita na nahihiya at natatakot ako sa kaniya.

"Tsk" singhal nito at umalis.

"Hello Harieth?"

"Jam, kamusta? Nami-miss na kita."

"I miss you too, okay lang ako, O bat ka napatawag?"

"Gala naman tayo Jam, buryong-buryo na kami ni Ate dito"

"Hahaha! Oh sya sige ita-try ko ha?"

"Aguy! itatry pa nga! Sige na nga kasi naman yang asawa mo e!"

"Hoy! Umayos ka nga marinig ka nun e, o sige na babye na! Magpapaalam muna ako kay Paul"

"Sige babye!"

"Sino 'yon?"

"AY KABAYONG BUNTIS!"

"Mukha ba akong kabayo? Tsk," tangina mo Paul nakakagulat ka! 'Nimal ka! Kung kaya ko lang umangal

"Ah, e. Si Harieth nag-aaya ng gal--"

"Hindi ka pwedeng umalis may lakad kami ni Julie," sabi nya at tumalikod na. Hindi niya man lang ako pinatapos magsalita.

"Teka! Sinong Julie?" tanong ko.

"Wala kang pake," sabi nito at umalis na.

"Ah, o-okay." Hindi na lang ako nagsalita dahil natatakot ako sa presensya niya.

Pero, ganoon nalang ba yun? Wow ha! Oo aaminin ko hindi nya ginustong ikasal kami sa isa't-isa pero kahit man lang ba na irespeto nya yung desisyon kong umalis diba? Pero dahil mahal ko sya hahayaan ko na lang sya sa gusto nya, wala naman na akong magagawa e. Ginusto ko rin naman ito e.

Hayst! Tatawagan ko na lang si Harieth para malaman nyang hindi ako makakagala.

~Ring-ring~

"Oh hell yeah Jammy, Thankyou for disturbing the shit out of me"

"Sorry 'bout that, pero kasi di ako
makakagala ngayon may lakad si Paul."

"WHAT?! Hindi ba uso sakaniya 'yong salitang chill? Kaasar ha."

"Sorry Hart maybe next time."

"Ayan na naman ang imaginary next time
ni Jamaica, oh sya sige next time nalang."

"Sige. Sorry bye."

Pinatay ko na ang tawag at pumunta sa kusina, kailangan ko ng mag-ayos para sa tanghalian baka magwala na naman si Paul 'pag wala akong malutong pagkain mamaya.

Feeling ko nga hindi asawa trato sa'kin ni Paul, feeling ko katulong lang tingin sa akin n'on. Nakakainis! Kung alam ko lang na ganito 'di sana habang buhay nalang akong naging Fangirl ni Paul!

"ARGH! NAKAKAINIS KA CHRISTIAN PAUL MORANTE!" Inis na sigaw ko at binato ng sabon ang salamin.

Ano pa bang kulang sa akin ha?! Maganda naman ako, Sexy, Matalino! Bakit 'di ako kayang mahalin ni Paul?! 'Di ba enough ang pagmamahal na 'pinaparamdam ko sakaniya.

"T-teka, H-hindi k-kaya bakla s-ya?!"

"OH MY GOSH! NO FVCKIN WAY!"

O hindi kaya si Hannah parin? Hayst. Nakakainis naman, hindi parin talaga ako sapat para sakanya. Kumbaga isa lang akong malaking harang o 'di kaya shit sa love story nila ni Hannah.

"Ma'am Jamaica ayos lang po ba kayo diyan?" Tanong ni Manang Angel sakin.

Hala napalakas ata yung pagsigaw ko narinig pa ata nila.

"Opo Manang! I'm fine" sabi ko na lang at ipinagpatuloy ang ginagawa ko. Nakakahiya kay manang na pumunta pa talaga dito para tanongin ako kung ayos lang ba ako.

Almost five hours na akong naghihintay kay Paul. Ano bang ginawa nila ni Julie at ganoon sila katagal? Nagdate ba sila? Nagshopping ba sila? Pumunta ba sila sa mall? Naiisip ko pa lang ang mga ginagawa nila ay nasasaktan na ako.

Hindi na talaga ako mapakali, kanina pa siya wala hindi ko alam kung anong ginagawa nya ngayon. Hindi siya tumatawag sakin o kahit text man lang!

Sabagay, ano nga naman ba ako sa isang Paul Morante? Isang basura lang naman yung tingin nya sakin e. Kahit kailan hindi nya ako tinuring na asawa, ang tingin nya lang sa akin ay isang pipitsuging babae. Isang malaking sagabal. Isang lintek na basura!

Nakakainis! Nagmumukha akong kawawa sa relasyon namin na to! Parang gusto ko syang pakawalan pero alam ko na darating sa punto na ako din ang masasaktan na ako din ang iiyak sa aming dalawa. Kailan mo ba ako mamahalin ha, Paul Morante? Hanggang kailan ba ako mamamalimos ng atensyon mo?

"Ma'am hindi pa ho ba kayo matutulog?" Tanong ni Manang Angel sa akin. "Ay hala ka Ma'am sus ginoo. Bakit ka umiiyak?!" natatarantang tanong nito sakin. Grabe hindi ko man lang namalayang naiyak na pala ako?

"Ay haha. Wala to manang nevermind" sabi ko sakanya at pilit na ngumiti. Hirap ng sitwasyon ko e. Sa aming dalawa kasi ako lang yung nagmamahal, ako lang yung nagte-take risk sa relasyon namin.

"Sus Ma'am magtulog na kamo, kay gabi na wag nyo na hintayin si Sir, Ma'am kay gabing-gabi na to mu-uwi" sabi nito sakin using her Bisaya tone. Ang cute ni Manang Angel pag trying hard magtagalog e!

"Ayos lang ako Manang Angel, ikaw ang magpahinga na Manang alam kong pagod ka. Kaya go take your sleep na" sabi ko sakanya at ngumiti.

"E, paano na ikaw Ma'am gilamok na ikaw jan. Maghintay ka pa ba kay Sir?" tanong niya sakin. "Handa akong mag hintay manang kahit ilang taon pa yan" Nakangiti kong sabi sakanya. "Kahit gaano pa yan katagal. Maghihintay ako Manang sa ngalan ng pag-ibig"

------
Dedicated to mah bestfriiiiiiend♡
Lacastroe