verstikt

zij

Zij haar ogen haar ziel al haar woorden.
Elektriciteit drink door me aders heel me lichaam een aanraking van haar gevolgd door tintelingen in heel me lijf. Haar lach god damn ik smelt ik zou haar willen zoenen midden in deze menigten laten weten dat ik ziels veel van haar hou. Maar ze voelt niet de zelfde spanning en liefde die ik voel voor haar. Haar hoofd is alleen maar leegte ik hoor het door de ruis van haar stem en de ziel achter haar ogen. Dat eindeloze zwarte gat wil ik veranderen in explosies in vuurwerk ik wil snijden door haar ziel alles wat het achter laat zijn vlijmscherpen gevoelens van liefde en onmacht alles wat ze mij geeft.

In mijn hoofd is zij mijn leven. Voor haar ben ik maar een nutteloze vriendin die ze laat vallen als het slechter gaat of het over haar gevoelens gaat.  Ze speelt met me ziel alsof ik een nutteloos wezen ben. Ze zuigt me lucht uit me verteerde longen ik verstik alles word zo benauwd ik snak na adem. Maar  ik laat je met me spelen alsof ik je pop ben je sleurt me met je mee maar laat me vallen als een steen, zodra je iets beters wil verslinden net als een hond die moet kieze tussen zijn normale dagelijkse taaie bot of een lekker  mals  stuk rauw vlees. je vergeet me voor een tijd en je raapt me pas op als je me ziet dat is de enige  manier dat je me ziet staan.

En dit alles doet me zoveel pijn.