verstikt

1

Je zit hier naast me ik struggle met me adem . Me keel word dicht gewurgd ik snak steeds meer na adem kleine stootjes overgebleven lucht pers ik uit me longen. Lijkt net of een hand me luchtpijp dichtknijpt 2 grote massieve handen om me keel heen geknepen. Ik probeer te praten wetend dat alles wat ik zeg zal klinken als een onozele nood kreet om jou liefde aandacht en bezorgzaamheid.

Ik kijk na je dit aanzicht is te mooi om waard te zijn het is te stralend om bij deze duisteren gebroken ziel te horen. In je ogen zie ik die lichtpuntjes van verdriet dit doet me zo veel pijn dit verdien jij niet.licht valt zo mooi op je gezicht ik zie al je details je wimpers ze gaan open en dicht net alsof je je even voor de wereld sluit. Alle gedachten even weg met een knipper weg met de wind maar ze komen terug zodra je je ogen opend.
Ik raak je even aan. Je kijkt me aan met je diep bruine ogen ik zie een frons in je voorhoofd verschijnen. Damn dit maakt je zo schattig ik wil je vast grijpen je intens aan kijken je lippen na de mijne brengen. Wetend dat dit nooit gaat gebeuren niet meer een steek verlaat me hart een rilling gaat door me ruggengraat tot de uiterste topjes van me vinger.

Woedend om het feit dat je nooit hetzelf voelen zou. Wetend dat ik je los moet laten je bent net een stuk ruw schippers touw knellend om me hand je blijft trekken wetend dat dit striemen achter laat tot bloedend toe niet alleen aan me hart maar overal heel me lichaam het doet pijn tot al me haarvatten het stroomt mee in me bloed door heel me lichaam. Ik wil je niet opgeven nooit zal ik je laten gaan. Ik zal door blijven gaan tot dat me hand zwart word en er af valt. Zelfs dan zal me hart nog blijven bestaan.

Jij leeft niets vermoedend door niet eens wetend hoe ik over je denk.

Wetend dat ik los moet laten.