_DANGEROUS_MINDS_ (Continuation)

😎CHAPTER 30😎

***********************************
***********************************
YVETTE'S POV

"Di mo naman siguro ako papatayin, Mian?" Tanong ko habang nakatutok parin sa akin ang kanyang hawak na baril.

"Alam mo na ng sagot niyan, Yve" sabi niya na para bang sigurado siya na alam ko ang sagot. As a matter of fact, I know the answer.

"Nababaliw kana Mian" sabi ko sa kaniya na umaasang di niya ako babarilin.

"Crazy for you my darling" sabi niya habang lumapit at hinalikan ang pisngi kong may dugo.

"Your just like the rest of them, The Obsessive Kingsleys" sambit ko na parang bang nandidiri ako sa kanila, well i despise them and want to blow their heads off.

Bumalik siya sa kinatatayuan niya kanina at nang babarilin na niya ako ay biglang sumipa sa pintuan na ikinabukas nito ng maingay.

"Hey Creep" Malamig na sambit ni Lian habang tinutukan siya ng baril.

"Yup! Hi Yve, enjoying it?" Malokong tanong ni Ven sa akin habang kinuha ang susi kay Mian at pinakawalan ako sa mga posas na nakagapos sa akin.

"Took you long enough" sabi ko habang tumawa ng kaunti.

"Nice rescue girls pero babarilin ko parin siya" sabi ni Mian habang nakatutok sa aking ulo.

"Yve?!" sigaw na pamilyado talaga sa akin.

"Alex?!" Nagtataka kong tanong.

"Oh, siya nalang kaya ang barilin ko" nakangising sabi ni Mian.

Nang umaksyong lapitan ako ni Mian mula sa pintuan ay tinakbuhan ko siya at hinarang ang katawan ko upang di si Alex ang mabaril.

Tinignan ko ang kaniyang mga mata at na alala kung ilang beses ko siyang isinakripisyo para lang mabuhay ang mga kaibigan ko.

At ngayun naman, ako ang mmagsasakripisyo

Isang putok, isang putok lang ang kailangan para bumagsak ako.

At least nabuhay sila.

At least may nagawa ako.

May isinakripisyo ako.

Nakita ko ang luha ni Alex, umaagos na luha at di tumitigil niyang luha sa harapan ko nang bumagsak ako.

"Yve, mabuhay ka!" Sigaw ni Alex.

"Wag mo akong iiwan!"

"Ven tumawag ka ng ambulasya! Bilis!!!"

"Yve!! Mahal na mahal kita!"

Yun nga lang ang naisakripisyo ko ay ang sarili ko.

ako.

*****

ALEXANDER'S POV

Di lahat ng masamang gawain ay ginagawa ng walang dahilan. Yung iba ay ginagawa para lamang sa mahal natin sa buhay.

I wanted to prove myself when I entered Pheonix High, my school and where I met the girl whom I now love.

Di ko aakalain na doon ko din siya mawawala.

Akala ko na matapang siya, akala ko na mabubuhay siya at akala ko na di siya bibitaw ng ganun ganun lang.

Mula nung una ay nagustuhan ko na siya, alam ko na din na may naghihintay nakamatayan sa akin sa dulo ng aming pagtatagpo. Inisip ko na dapat ko siyang layuan, pero di ko kaya, before i knew it, i had already fell for her.

Nung gabing sinaksak niya ako, akala ko na dun lang ako magtatapos pero pinadala niya ako sa switzerland. 

Antagal kong nawala! 

Pagkatapos ng lahat ng ginawa niya para sa akin ay di ko manlang siya maisalba sa isang bala!

Nakakainis talaga! wala akong nagawa! ang tanga-tanga ko naman!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(hospital)

"Huy...Yve gumising ka na, please" sabi ng maiyak-iyak na Lian.

"Oo nga naman Yve, madami pa tayong papatayin. tutal ay, wala na din naman si Mian, kaya gumising ka na" dugtong ni Ven.

wala na yung bala sa likod ni Yve pero she is still in critical condition.Wala na kaming magagawa kundi alagaan siya habang di pa siya gumigising.

Lahat kami ay nag-aalala sa kaniy, pati na yung mother niya. Pinangako ng mother niya sa amin na kapag gumising si Yve ay pababayaan na niya ito.

Natuwa nga kami sa sinabi niya pero kulang parin dahil di pa gumigising si Yve eh.

"Yve gumising ka na... miss na kita" bulong ko kay Yve at hinalikan ang kaniyang noo.

Di ko namalayan na tumulo na pala ang luha ko.