Live Love Laugh

klas 3&4 (15-16 jaar oud)

op deze leeftijd zijn er leuke en verschrikkelijke dingen gebeurd..

het allerergste wat je als kind kan wensen, je vader gaat dood. mijn vader was weer verslaafd geraakt aan alcohol, dit bleek later zo. hij dronk elke keer buiten de deur na zijn werk en uiteindelijk voor zijn werk, tijdens lunch, in pauzes, na zijn werk en na het avondeten. omdat hij vroeg wegging, laat thuis terugkwam en na het avondeten weer lang weg, dacht mijn moeder dat hij vreemd ging. wat dus later blijkt dat dat niet zo is. in die periode was mijn vader dus weer de geërgerde man van vroeger en mijn moeder verdrietig en gekwetst en ik hing er gewoon een beetje bij. op 9 september 2008 stierf hij. overlijdensoorzaak: overdosis alcohol en drugs. ik wist niet dat hij aan de drugs was, maar dat was hij dus wel..als ik er nou was achtergekomen, had ik hem naar een afkickkliniek kunnen sturen en had hij nog geleefd..

de periode na zijn dood was verschrikkelijk: het rouwen.. Mam en ik hebben een grafsteen van marmer gekocht met de tekst:

Ampy Lorens

hier rust de liefste man ooit

4-4-1947 - 9-9-2008

en we hebben samen de begrafenis in elkaar gezet. we hadden eerst een afscheidsdienst met muziek, verhalen en herinneringen. daarna zouden we naar zijn begraafplek rijden. en legde iedereen een witte of een rode roos op zijn kist. de kleur van de liefde en van hoop. en rood was zijn lievelingskleur. daarna zouden we weer naar huis gaan. we zagen niet dat de kist de grond in ging, want dat vonden we een naar beeld. hij is 61 jaar geworden. ik houd van hem.

vaak hoor je mensen in de verleden tijd praten als het over doden gaat. maar hij is nog steeds zorgzame alleen hij zorgt nu voor anderen ergens anders. en daarom zeg ik ook dat ik nog steeds van hem houd. want dat is ook zo. het is niet dat als hij/zij dood is dat je BAM niet meer van hem houdt. als dat wel zo zijn dan rouw je ook niet. mam was zo verdrietig dat ze depressief werd, ik kon haar wel naar een psychiater of psycholoog meenemen maar als dat haar manier van rouwen is, dan is dat zo. na een paar maanden haar met rust te laten heb ik besloten dat ik weer een reden voor haar ga zoeken om vrolijk te zijn. ik kon geen reden vinden, dus ik hield een speech voor haar om haar te motiveren. en het werkte 3 weken erna hadden we ongeveer ons leven op de rit. wel elke keer tijdens avondeten was zijn stoel te leeg, mam stelde voor de stoel te verplaatsen naar zijn werkkamer, maar dat wilde ik niet, nog niet. rond de 6 weken na zijn dood, hebben we gekeken welke we houden enelke weggaan naar familie of de kringloop. wij hebben de spullen met herinneringen gehouden en de andere weggedaan. elke dag mis je hem nog, nooit gaat het helemaal weg denk ik. vanwege de dood van pap ben ik 2 weken niet naar school geweest. ik heb pas nog een gedichtje gevonden die ik had gemaakt na zijn dood en had het voorgelezen op de begrafenis:

Dood is zwart

Dood is een deel van het leven

Dood is een stilstaand hart

Dood is jezelf aan engelen geven

Zonder dood geen leven

zonder pijn geen geluk

SORRY VOOR MIJN SLECHTE DICHTKUNSTEN!! maar ik heb het geprobeerd en opgegeven :-)

Goed. ehm laten we nog wat vrolijks vertellen over mij als 15-jarige. ik was nog steeds een stalker als het om Damin gaat. jammer voor hem zit hij nog steeds in dezelfde klas als ik, A3B. ik werd zo erg dat ik er nog een plakboek bij kocht, dit keer niet met fotos maar met dingen van hem, zoals een weggooid snoeppapiertje. het was op een dinsdag, kan ik me nog herinneren. we hebben al die 3 jaren nog geen een gesprek gehad die langer was dan: 'hoi' 'hoi'. maar goed op die dinsdag hadden we gym, ik zei tegen de gymdocente dat ik naar de wc moest. na een tijdje haar overhalen mocht ik gaan. ik ging stiekem de jongenskleedkamer in. ik wist waar Damins plek was want ik herkende zijn schoenen, tas,kleren en jas (eigenlijk alles). ik pakte een sok uit zijn schoenen en ik glipte weer terug naar de meisjeskleedkamer met de hoop dat niemand mij gezien had. ik deed de sok in mijn rugzak en ging weer verder met gymmen.