თავზეხელაღებულნი

-2-

ჯონგუკის POV

მთელი ღამე იმ ნაძირალაზე ვფიქრობდი...
ვფიქრობდი როგორ მეპოვნა და მეცემა...
უბრალოდ არაადამიანია
ბოდიშის მოხდაც კი არ იკადრადა ამასთან ერთად ფიზიკური შეურაწყოფა მომაყენა.

ჩემს ფიქრებს ვეჩურჩულებოდი გონებაში და ამ დროს ჯიმინმა შემოაღო ოთახის კარები..

ჯიმინი- ჯონგუკ შე ძილისგუდავ არაპირებ გაიღვიძო??

მე თავი მოვაჩვენე თოთქოს მეძინა...

მე-ააჰჰ... ჯიმიიინნნ ჯერ ძალიან ადრეეაა..
*თვალებს ვიფშვნიტავდი და საწოლზე ვიზმორებოდი*(ბოდიში ამსიტყვისთვის ცოტა ცუდად ჟღერს)
ჯიმინი ჩემზე და თეჰიონზე ზრუნვაზე გიჟდება... შემიძლია ვთქვა რომ ჯიმინის ჰობი ჩვენზე ზრუნვაა..

ჯიმინი-იციმაინც რა დროა? უკვე 12 საათი სრულდება...

მე-აააჰჰ... ძმააოო... ცოტა ხანიც და

ჯიმინი-ახლავე ადექი...

ცალთვალგახელილი თეჰიონი ჯიმინს უკნოდან მიადგა და ნახევრად მძინარემ ბალიში გაატყა. ჯიმინი მოულოდნელობისგან შეხტა და მეორე ბალიში აიღო.

ჯიმინი-ვერგადამირჩები!

თეჰიონი- ჯიმინ შენ პოლიციელი ხარ და ხალხზე არ უნდა ძალადობდე...

თეჰიონი სერიოზული სახით ჩემი ლოგინისკენ წამოვიდა და ბალიშ "აღმართული" ჯიმინი გაკვირვებული დატოვა...

ჯიმინი- კარგიი... დაიძინეთ! მე ახალი საქმე მაქვს ვანდალისტთა ჯგუფზე და იმას მივხედავ *მაცდურისახით იყურება და თან ხელები გადაიჯვარედინა*

მე და თეჰიონი-რააა??? ვანდალისტები??

მოულოდნელად წამოვხტით და ერთნაირად დავიწყეთ საუბარი ჯიმინი კი სიცილით კვდებოდა

მე-სად? რადააშავეს? *ინტერესიანი თვალებით ვუყურებდი*

თეჰიონი-მიახლოებით რამდენი არიან?