Yarım yamalak Korecemle gazeteyi okumaya çalışırken gözlerim dolmuştu. Hiçbir şey anlayamıyordum.
Sinirle önümdeki sayfayı buruşturup kenara fırlattım. Bıkmıştım artık. Ne olmuştu ki Çinliysem? Buraya geleli daha 3-4 ay ancak olmuştu, dili tam öğrenememiş olmam ve konuşurken sürekli hata yapıyor olmam gayet normal değil miydi? İnsanlar neden bununla dalga geçiyordu ki? Kelimeleri söyleyemiyor olmam ya da gramer hatası yapıyor olmam benim suçum değildi ki!
Gözlerimi elimin tersiyle silip karşıma çıkan ilan sayfasına baktım. Bazen bu tür sayfalarda dil kursları oluyordu. Acaba bu tarz bir şey bulabilir miydim?
İşaret parmağımla kelimeleri takip ederek oldukça yavaş bir biçimde ilanları okumaya koyuldum. Fakat ne yazık ki, istediğim gibi bir kurs ilanı bulamamıştım. Hayal kırıklığı ile arkama yaslandığım sırada sayfanın alt tarafındaki ufak, renkli çerçeve ilgimi çekti. Yeniden sayfanın üzerine eğildim. Heceleyerek kelimeleri okumaya başladım, değişik bir ilandı.
Hey, bu ilanı okuyan kişi, merhaba.
Bu ilanı yazma fikrini bana okuduğum bir kitap verdi. Burada o kadar ayrıntıya girmeyeceğim, eğer gelirsen belki kitaplar üzerine uzunca konuşabiliriz. İstersen başka konular üzerine de konuşabiliriz. Hiç fark etmez.
Anlayacağın üzere, ufak bir topluluk kurmayı amaçlıyorum. Herhangi bir konudan konuşabileceğimiz, bir arada vakit geçirip eğlenebileceğimiz, belki ufak proje ve etkinlikler düzenleyebileceğimiz bir topluluk. Yalnızca lise öğrencilerinden oluşacağız, bu yüzden rahat olabilirsin.
Eğer ilgini çekiyorsa pazartesi günü saat 17.00'da meydanın alt sokağındaki kafede buluşalım.
Katılımın beni çok mutlu edecektir.
Teşekkürler, sevgilerimle.
Kullandığı kelimelerin basit oluşu anlamamı kolaylaştırmıştı. Doğru okuyup okumadığımı kontrol etmek amacıyla ilanı bir defa daha okudum, doğruydu.
Lise öğrencilerinden oluşan bir sohbet topluluğu kulağa fena gelmiyordu. Her ne kadar sürekli diğer çocukların alaycı laflarına maruz kaldığımdan bildiğim azıcık Koreceyi de konuşmayı bıraksam da belki bana faydası olabilirdi.
Ayağımın dibindeki çantamdan çıkardığım not defterine günü, saati ve kafenin yerini not ettikten sonra gülümseyerek arkama yaslandım.
Umarım işler ters gitmezdi.
☄
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
