Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ มีจดหมายถึงคุณน่ะ"
"ครับ ? ขอบคุณมากครับ"
ซองจดหมายสีครีมสะดาดตา ตราประทับครั่งสีแดงสดเป็นอักษรสลักลวดลายสละสลวย
'GG'
มันเป็นความสงสัยใคร่รู้ของเขามาโดยตลอดนับตั้งแต่ย่างกรายเข้ามาในมหาวิทยาลัยแห่งนี้
เขาได้รับจดหมายสารภาพรักจากนักศึกษาในปกครองบ่อยๆ บ้างลงชื่อ บ้างไม่ลงชื่อ
แต่ก็ไม่มีใครดูจะว่างพอที่จะส่งจดหมายให้เขาได้ทุกวัน ยกเว้นก็แต่เพียง 'GG'
"สรุป คุณยังไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของจดหมายนี้หรอ?"
"อ่า ครับ ผมไม่ทราบว่าเป็น...ใคร" ก็ -- คงประมาณนั้น เขาคาดหวังได้หรือเปล่าล่ะ
"อดทนน่าดูเลยนะ ส่งให้คุณทุกวันเลย"
นั้นสินะ ? ทุกวันเลย ไม่คิดจะเปิดเผยตัวบ้างหรือไง น่าน้อยใจชะมัด
เอ๊ะ เดี๋ยว เขาบอกว่าน้อยใจหรอ ? คาดหวังอะไรกันอยู่เนี่ย อัลบัส ดัมเบิลดอร์
ไม่มีทางหรอก ไม่มีทางที่จะเป็นคนๆนั้นหรอก ไม่มีทาง
.
.
.
อัลบัส ดัมเบิลดอร์ กำลังยืนอยู่หน้าตึกคณะดุริยางคศิลป์ และนั้นทำมให้รู้สึกเหมือนตัวเองดูแปลกประหลาดยังไงชอบกล
ทั้งนักศึกษาและอาจารย์ดูไม่เหมือนกับเด็กๆของเขาเลยสักนิด อ่า เลิกจ้องกันทีเถอะ
