I love you ~ One Direction fanfic

Hoofdstuk 1

"Nina! Pak je tas en kom nu naar beneden!" hoor ik mijn moeder roepen. "We moeten zo gaan!" Zuchten pak ik mijn tas, maar ik zet hem weer neer en ik pak mijn mobiel. Snel zet ik nog even wat op twitter

@Ninaxx: London, here I come!

Mijn mobiel stop ik weer in mijn zak en dan pak ik mijn tas op en loop verder de overloop op. Wacht laat ik me even voorstellen.

"Ik heet Nina en ik ben 17. Ik heb donkerblond haar en het krult een beetje. Mijn ouders hebben een paar weken geleden besloten om naar Londen te verhuizen. Mijn beste vriendin heet Sarah en ik heb geen vriendje. Ik had er wel een, maar hij heeft het uitgemaakt toen hij hoorde dat ik ging verhuizen... Hij heette Dennis. Dat is denk ik wel alles wat jullie over mij moeten weten, denk ik. O ja, vandaag is de dag dat ik naar Londen ga."

"Nina, nu komen!" snel ren ik naar beneden en struikel half op de trap. Ik loop naar buiten en ga in de taxi zitten. Onze auto hebben we al weg gedaan. Dan pak ik mijn IPod en ik begin mee te zingen. "Now that you can't have me. You suddenly want me. Now that I'm with..." Opeens hoor ik geen muziek meer. Ik kijk naast me en zie dat mijn vader mijn oortjes uit heeft getrokken. "Waarom doe je dat?" vraag ik. "Omdat je moet ophouden met zingen." "Dan kan je dat toch ook gewoon zeggen?" vraag ik dan een beetje geïrriteerd. "Dat deed ik ook, maar je hoorde me niet." Ik zie dat mijn moeder al in de taxi is gaan zitten en nu komt mijn vader ook de taxi in. Dan rijdt de chauffeur weg en doe ik mijn oortjes weer in.

Ik hoor iemand zachtjes mijn naam roepen en ik doe mijn ogen half open. "Nina, we zijn bij Schiphol." Dan doe ik mijn ogen helemaal open en stap de taxi uit. De chauffeur heeft de koffers allemaal al buiten gezet. Mijn vader betaalt de taxichauffeur en dan lopen we naar binnen. Mijn vader heeft die instapkaarten of hoe ze ook heten al uitgeprint, dus nu moeten we de bagage in gaan checken. "we moeten die kant op." Hoor ik mijn moeder zeggen. Als we even later in de rij staan pak ik mijn mobiel en ik stuur Sarah even een smsje.

Nina: Saraaahh!! Ik ben nu op het vliegveld. Ik mis je nu al! We moeten snel een keer afspreken! Xxx Nina

Ik wil mijn mobiel weer in mijn zak stoppen, maar ik voel mijn mobiel alweer trillen. Ik heb hem op stil gezet, want dat moest van mijn ouders. Anders zou ik de andere mensen op het vliegveld 'storen...' Ik zie dat ik een smsje heb gehad van Sarah.

Sarah: Ninaaa!! Ik mis jou ook! Nu hopen dat mijn ouders mij naar Londen laten gaan! En o ja, als je One Direction tegenkomt moet je me gelijk smsen of bellen he! Xxx Sarah

Sarah... Ze heeft altijd veel te veel fantasie...

Nina: Dan kom ik toch gewoon naar Nederland? En haha, One Direction kom ik toch nooit tegen. Xxx Nina

Snel stop ik mijn mobiel weer in mijn zak als ik achter me een man hoor kuchen en ik loop naar voren. Als ik achter me kijk zie ik een paar boos kijkende mensen. Eindelijk zijn wij aan de beurt en ik zet mijn koffer op de lopende band. Ik hoopdat hij niet te zwaar is. Als ik kijk zie ik dat hij gelukkig net niet te zwaar is. Als al onze bagage is ingecheckt lopen we naar de douane. Daar komen we gelukkig zonder problemen doorheen. "Bij welke gate moeten we zijn?" vraagt mijn moeder aan mijn vader. "Daar is een bord en daar kan je het op zien." zeg ik een beetje afwezig, want ik ben met mijn hoofd bij One Direction. Dan word ik opeens uit mijn dagdroom gehaald doordat ik allemaal geschreeuw hoor. Ik zie vijf jongens lopen met grote truien aan en een paar mannen met zwarte pakken aan. Nou ja, ze lopen niet echt, maar ze rennen. Daar achter rennen allemaal meisjes. Als ik mij omdraai zie ik dat mijn ouders al bij een lift staan. Snel loop ik erheen en net als ik er ben gaan de deuren open. Net op het moment dat de deuren van de lift willen sluiten komen die mensen van daarnet de lift in. Die jongens zien er een beetje zenuwachtig uit. Ik besteed verder maar geen aandacht aan hun. Als de lift eindelijk stil staan lopen de jongens snel naar buiten. Ze duwen me gewoon opzij... Ze komen zo wel een beetje heel erg arrogant over. "Kom je? Vraagt mijn moeder. Dan loop ik langzaam achter ze aan.

Als we bij de gate aangekomen zijn gooi ik mijn tas op een stoel en kijk hoe laat het is. Ik zie dat we nog een uur hebben, dus ik heb nog wel even tijd om rond te gaan kijken in de winkeltjes hier. "Mam, pap, ik ga even hier in de winkeltjes kijken!" "Oké, als je maar over een kwartiertje terug bent!" roept mijn vader terug. Dan loop ik weg. Op de heenweg zag ik hier ergens de Zara... Daar wil ik wel even kijken. Als ik daar naar binnen loop hoor ik gelijk hele leuke muziek. Het is One Thing van One Direction. Ik loop langs de rekken en kijk of ik iets leuks vind. Dan valt mijn oog op een One Direction trui. Snel zoek ik mijn maat en loop dan naar de paskamer. Ik heb een roze gepakt. Hij staat me best wel leuk, zie ik als ik hem gepast heb. Ik besluit om hem te kopen. Ik loop naar de kassa en leg de trui op de toonbank. "Dat is dan €25,-" zegt de vrouw achter de kassa. Ik reken af en loop weer terug naar de gate. Ik heb nog een half uur, maar ik heb geen zin meer om nog verder te winkelen. "Kijk wat ik heb gekocht!" roep ik blij tegen mijn ouders, als ik weer terug ben en ik laat de trui zien. " One Direction... Ehm, Nina, wat is dat ook al weer?" "Papa! Dat weet je toch wel?" roep ik een beetje boos en geschrokken en ik zie een paar mensen onze kant op kijken. "Johan, One Direction is die ene boyband waar Nina zo'n fan van is." "Die ENE boyband!? Het is wel de beste boyband ter wereld ja!" Ik pak snel een boek en begin te lezen.

"Nina, liefje, we moeten het vliegtuig in. Kom je?" hoor ik mijn moeder vragen. Langzaam stop ik mijn boek weg en loop mijn ouders achterna. Als we in de rij staan om de kaartjes te controleren valt me opeens iets op. Die 5 jongens van daarnet komen ook aangelopen en gaan rustig in de rij staan. Ik weet niet waarom, maar mijn aandacht wordt steeds naar de kant van die jongens getrokken. "Nina, kom je? We kunnen het vliegtuig in."