Mój sąsiad Bad Boy/ My neighbour Bad Boy

Wstępik, wstęp, wstępny wstęp hahaha

- Tylko te trzy walizeczki? - odezwał się taksówkarz wkładając ostatnią walizkę do bagażnika i kierując wzrok na mnie

- Nie, jeszcze pięć pozostałych. Widzisz gdzieś je tu? - powiedziałam sarkastycznie, po chwili rozglądając się w koło. Facet o siwawych włosach spojrzał na mnie spod byka i trzasnął bagażnikiem, tym samym obchodząc w koło samochód, by siąść na miejsce kierowcy.

Usiadłam na swoje miejsce trzaskając drzwiami, na co mężczyzna uniósł wzrok na lusterko i spiorunował mnie ostro wzrokiem.

- Sorry - powiedziałam oschle i włożyłam do uszu słuchawki, po czym głowę oparłam o szybę przez którą podziwiałam po raz ostatni miasto, w którym żyłam od dziecka...

Tyle lat tutaj żyłam. To jest wręcz niewiarygodne.... Pierwszy papieros, pierwsza impreza, pierwszy zgon, znajomi a przede wszystkim rodzina z którą spędziłam mnóstwo czasu..
Również dobrze mogłabym tu zostać, ale gdzie nie spojrzę widzę wspomnienia,,a to nie jest dobre.. Nawet teraz w tym momencie objeżdżając to rondo przypomina mi się mój tata, który kiedyś pokazał facetowi środkowy palec, bo wyminął go na tym właśnie rondzie. On zawsze się denerwował na innych kierowców Z tatą nigdy nie miałam idealnych relacji, ale jednak on był. Jednak miałam tatę, teraz go nie ma, tak samo jak mojej kochanej mamy i kochanych dziadków, których kochałam nad życie. W tak młodym wieku, zostałam po prostu sama. Nigdy bym się tego nie spodziewała, ze będę w takim gównie, że bliscy opuszczą mnie tak szybko... Zdecydowanie za szybko....

- Mógłby pan szybciej jechać na to lotnisko? - powiedziałam z lekkim poddenerwowaniem i sarkazmem.
- Jeżeli coś Pani nie psuje, proszę wysiąść - odezwał się mężczyzna w podeszłym wieku na co prychnęłam.
- Chce po prostu, jak najszybciej, wysiąść z tej taksówki i wsiąść do tego pierdolonego samolotu, by zakończyć raz na zawsze ten cholerny rozdział swojego życia i zacząć go totalnie od nowa.