Bu kitabı okuyan bilir bu kitapta bir bölüm vardı o bölümde beni anlatıyorlar sanki yaşadığım acıları biliyorlarmış gibi idi sanki benim için yazılmış gibiydi....
🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀
Artık hatırlanmaya değecek kadar bile kalmadın. Seni unutmak hakkım! Unutkan biri değilimdir ama sen bende hatırlanacak hiç bir şey bırakmadın. Benim unutulmuşum olmak bile güzeldir, bil. Aşk mı? Aramızda kaldı;içimizde değil... Yanlış aşkta doğru aranmaz. Ama yine de oku istiyorum. Cümlelerimde gizlenmiş duygudan ne anladığını benim nasıl yazdığımı değil, senin nasıl okuduğun belirler. "körmüydü gözlerin, nasıl görmedin" sordular bana senden sonra. Kör değildim. Sadece beni sevdiğine inanmak istedim. hayatımda en çok iki kere parlamış gözlerim. Birincisi seni ilk gördüğüm, ikincisi giderken ardından baktığım gün. İlkinde aşkın ışığından, ikincisinde göz yaşlarımdan... O iki anın arasındaysa hep kapalıydı gözlerim. Aşkına inandığımdan. Kör değildim sadece güvenmiştim.
Not: bügün seni düşünmeden yaşaya bilmeyi başardığım ilk gün. Hadi topla seni benden. Kalbim seni uğurluyor. Al bu yara sende kalsın. Artık beni acıtmıyor...
