Herkesin hayatımdan bir bir çıktığı şu günlerde yaptığım tek şey gökyüzünü izlemek. Yapacağım başka bir şey yok çünkü. Sadece geliyor ve gidiyorlar. Sanırım alışıyorum gelenlere, gidenlere. Hiç gelmeyecek olanlara...
Gitme diyemiyorum. Gözlerim yine boşluğa takılıyor. Neden her seferinde böyle oluyor diyemiyorum. Neden böyle olmak zorunda diye bağırıp ağlayamıyorum.
Eskisinden daha beter hale geleceğim sanırım. Yalnızım, en kötüsü ise ağlayamamak. Ağlayamayacak kadar acıya alışmış olmak. Sahi kim alıştırdi beni bu acılara ? Kim attı elleriyle beni ateşe ? Bilmiyorum. Belki de ben kendi kendimi ateşe verdim. Bilmiyorum...
✒A'mak
fyzagnyy
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DENEME
DiversosGönül Derdi Olanın Kaleminden Dökülenleri Çok Olur Her Perşembe Deneme Yazıları Sizlerle