DENEME

Zümrüt💎

  'Zümrüt' dedim o gece ona.
  'Zümrüt ,lütfen benimle gel. Kaçalım, gidelim buralardan, bulamasınlar bizi.' dedim. Gözlerimin içine öyle çaresizlikle baktı ki, kıyamadım ona. Diretemedim tekrar benimle gel diye. Sadece sarıldım, omzunda ağladım dakikalarca. Gül kokan saçlarını kokladım son kez. 'Zümrütüm' dedim. 'Ben doyamadım sana, ayıracaklar bizi baksana. Burada mutluluk haram bize.' Zümrüt iç çeke çeke ağlamaya başladı. Gözyaşları boynumdan aşağı göğsüme doğru süzülüyordu. Israr edemezdim, annesini bırakamazdı o. Biliyordum. Bulutlar bile dayanamadı halimize, gözyaşlarını akıtmaya başladılar karanlık geceye.

   Omzuma sarılı olan kollarını yavaşça çekti bedenimden. Derin bir iç çekti. Gözlerime bakmadan konuştu. 'Buraya kadarmış demek ki.' dedi. Kaderde yokmuş seninle evlenip bir yuva kurmak. Sessizleşti hıçkırıklarım. Gözyaşlarım geceye karıştı. 'Canım adam, ben seni çok sevdim, hep seveceğim. Seni unutup yoluma devam edeceğim sanma, bu mümkün değil. Yaşadığım süre boyunca aklımdan hiç çıkmayacaksın. Gözlerini, gülüşünü ve o güzel ruhunu nasıl unutabilirim ki zaten ?'dedi. Buruk bir şekilde gülümsedi ama gözleri ağlıyordu.   
   Neydi bu ? İyi olduğunu düşünmemi mi istiyordu ? Ah Zümrüt, inandıramazsın bunu bana. Gözlerindeki gamzeleri göremiyorum artık. Kendime doğru çektim onu kollarımı ona sardım. 'Dışarısı çok soğuk. Bir daha üzerinde incecik hırka ile çıkma dışarıya. Dikkat et olur mu ?' dedim. Üzerimdeki montu çıkartıp onun omzuna astım. Ben seni umutla beklemeye devam edeceğim. Yaşım kaç olursa olsun, yüzümde ne kadar kırışıklık olursa olsun her gün seni özleyeceğim. Seni çok seviyorum. Bunu hiç unutma olur mu ?'dedim. Koşarak uzaklaştı yanımdan. Dayanamadı belki de kalbine ok gibi batan onca söze.

   On dört sene yirmi bir gün oluyor ona sarılmayalı. Söylediğim gibi oldu, yüzüme senelerin yorgunluğu bindi. Hala onu özlüyorum. Hala deliler gibi aşığım ona.

    Haberini aldım geçenlerde Zümrüt'ün, evlenmiş. İkide çocuğu olmuş, Allah bağışlasın. Haberini aldıktan sonra akşamları onu hayal ederek uyumamaya başladım. O hep oturduğu banka oturmamaya başladım. En sevdiği kitapları okumadım bu kez tekrar tekrar. Ama beklemekten de asla vazgeçmedim. Kim bilir, belki bir gün yanımdan geçer. Saniyelikte olsa görürüm onu. Senelerin özlemini saniyelere sığdırırım.

   Zümrüt, inan ki saniyeler bile yeter bana, yeter ki göreyim seni bir kez de olsa.

✒A'mak
fyzagnyy