4 ELEMENTS

ÖLÜMLE YÜZLEŞMEK

Isabella ile sabahın soğunda yola çıktık. Benim vücudum soğuya alışkın olmadığı için titriyordum  ve bu titreme , benim yürümemi zorlaştırıyordu.Soğuk iğice bastırınca bir mağra bulup orda dinlenmeye başladık.Isabella soğuya alışkın olduğu için üşümüyordu.İki çakıl taşı buldum ve Isabella nın topladığı odunları çakıl taşları sayesinde yaktım.Ben bu yöntemi izciyken öğrenmiştim. Neyseki ateş sayesinde ısınmıştım. Ama ne yazık ki ateş denilince benim öfkem artıyordu.Isabella da öyleydi ama onun öfkesi daha çoktu , geceleri yatarken o uyumuyordu ,ağlıyordu  " Ateş ulusundan intikamımı alıcam ve ailemi öldürmenin hesabını soracağım diyordu. Sabah uyandığımda Isabella yanımda yoktu.Telaşa kapıldım ve "yoksa beni bırakıp gittimi ? "

düşüncesine kapıldım.Sonra düşünmenin bir fayda etmiyeceğini düşünüp, onu aramaya karar verdim ve bağırmaya başladım:

-Isabella nerdesin beni böye bırakıp gidemezsin. diye bağrırken "GÜM"   diye bir ses duydum. Ses yukardan geliyordu. Kafamı kaldırdım ölümle karşıkarşıyaydım. Kafamı eğdim , gözlerimi kapattım ve şunları söyledim. "  Annemin ve babamın intikamını alamadan gidiyorum lanet olsun! Ateş ulusunu ömür boyu lanetliyorum. dedim, gözlerimi açtım ve çığla aramızda 1 santim vardı ve donmuş bir vaziyetteydi.Ben öldümmü ölmedimmi diye düşünürken Isabella:

-Seni budala karlarla kaplı yerde bağırılmayacağını bilmiyormusun. Seni son anda kurtardım .Eğer  çığıyı dondurmasaydım yada yetisemeseydim ölüyordun. Ben Isabella nın kızmasından biraz ürkmüştüm (  Ama kızınca çok güzel bir kız oluyordu) ben ona öyle hayranlıkla bakarken , tokatla kendime geldim. Öfkeyle:

-Sen kafayımı yedin neden vurdun bana öyle. Isabella:

- Bana nasıl baktığını gördüm gözünle beni taciz ediyodun. Hem sen neden öğle bağrıyordun. Ben şaşkınlıkla:

- Ne tacizi hem ben senin nerene bakıyım ki bakılacak yerin mi varda ? Ah keske bunları sölemeseydim bir tokat daha yemiştim ama bu daha sertti. inlemeyle:

-Özür dilerim. Seni sabah yanımda göremeyince telaşlandım. Bu sözleri söylerken  yanağım sızlıyordu hatta azı dişim kırılmıştı. Neyseki Isabella nın öfkesi gecmişti ve etrafı büyük bir sesizlik sarmıştı. Doğadan gelen sesler insana huzur veriyordu. Tam kendimi doğaya verirken Isabella:

-Bu gün karnımızı doyuralım ve iyice dinlenelim sonra yarin yola çıkarız , diyerek sesizliği bozmuştu. Karnımızı Isabella nın sabah avladığı balıklarla karnımızı doyurduk ve dinlenmek icin tulumumuza yattık. Yarın acaba bizi ne bekliyor? hangi macera ? bunları düşünerek uyumaya başladım