Kiralık Mafya

BÖLÜM 5

Medya; Joseph 

Polis arabasının içerisindeydim. Doğal olarak benden şikayetçi olmuştu. Kafasını yarmıştım. Ellerime kelepçeler takılmıştı. Carl arkamdan benimle birlikte karakola geliyordu. Pasaportum ondaydı. Beni sınır dışı edebileceklerini düşünüyordum. Bu benim sonum olabilirdi. Çünkü Türkiye'ye dönmek beni yeniden acıların içine atacaktı. Ailemin yokluğu onların, öldüğü gerçeğini yüzüme vuracaktı. Benim haklı olduğum bir konuydu. Adam sözlü bir şekilde taciz etmişti. Fakat burada işler öyle kolay değildi. Bu ülkeye eğitim vizesi ile gelmiş bir turistin adam yaralamasının sonuçları vardı. 

Derin bir nefes çektim. Pencereden dışarıyı izliyorum. Polis dikkatlice arabayı sürüyordu. 

''Pencereyi açabilir misiniz? Lütfen'' Sesim donuk. Ben donuk ruhum donuktu. Adam hiç bir cevap vermeden yanımda bulunan pencereyi yarıya kadar açtı. Derin bir nefes daha çektim. Deri ceketim, çantam Carl'da kalmıştı. Soğuk tenime vuruyordu. Rüzgara karşı gözlerimi kapattım. 

Gözlerimi kapattığım da bu kez gözlerimin önüne annemin ve babamın ölümü değil. Gülümseyerek bana baktıkları anlar sıralandı. Mutlu bir hayatımın sonunda mutsuz bir hayat bana armağan edilmiştim. Baş etmek için mücadele ediyordum. Güçlü olduğumu bana fısıldayan bir ses vardı. Ruhuma işliyordu. Araba karakolun önünde durdu. Beni arabadan çıkar polis memurlarına acı ile gülümsedim. 

Elveda diyecektim Londra'ya ve yarım kalan hayatıma...

Arkamdan bana seslenen Carl'a dönüp baktım. Endişeliydi. 

''Korkma''dedi. Güven veren sesi, bana annemi hatırlatmaya yetmişti. Ona acı bir tebessüm armağan ettim. Karakolda az memur vardı. Beni bir hücreye benzeri bir odaya kapattılar. Kadın bir memur, demir kapıyı açtı.  Elinde bir bardak duruyordu. 

''Al bunu iç için ısınsın, arkadaşın başımızı yedi. Üşüye bileceğini söyledi.''dedi. Deri ceketimi de bana doğru uzattı.  Uzattığı ceketim ve çay dolu olan bardağı aldım. 

''Teşekkür ederim'' 

Kadın kapıyı sakin bir şekilde kapattı.  Sıcak çayı içmeye başladım. Ceketimi üzerime sakin bir şekilde geçirdim. Ellerimi cebime soktum. Parmaklarıma değen kağıt parçasını aldım. Katlanmış minik kağıdı açtım. 

'Merak etme ve korkma oradan kurtulacaksın.  Joseph' 

Joseph kim diye düşünmeye dalacaktım ki. Barın da işe başladığım ve bardağına viski koyduğum adamı hatırlamam uzun sürmedi. 

Beğenerek ve Yorum yaparak destekleye bilirsiniz. Hikayenin devamını sağlayacak olan siz okurlarsınız :) Teşekkür ederim. Okuyarak beğenen tüm Güzel Okurlara=)

NİLSU