Η ημερα της Μυρτως (Μερα 1)

Πρωι

Ξυπναω ηρεμα και ωραια και βλεπω την μανουλα μου να σιδερωνει και να διπλωνει τα πιατα. Παω την καλημεριζω και ρωταω τι εχουμε να για πρωινο, τι εχει ετοιμασει η νοικοκυρα του σπιτιου μας. Μου λεει εκανα βαφλες και διπλα εκανα μια μιξη λευκης και σοκολατας γαλακτος (αυτη που μου αρεσει). Καθομαι και τρωω και απολαμβανω τις βαφλιτσες μου. Επειτα, καταλαθος σκονταφτω στο ταβανι και πεφτω κατω και ανοιγω το γονατο μου και ερχεται η μητερα μου να με παει στο γιατρο γιατι μας δεν ειχαμε τιποτα το οποιο μπορει να επουλωσει την πληγη μου, αλλα δεν ειναι αυτο το θεμα. Στα επειγοντα, με ανελαβε ενας κουκλος γιατρος, που οταν τον ειδα, δεν ξερω πως το λετε εσεις στα μερη σας, αλλα με εκανε τις ρωγες μου να τιτιβιζουν. Ενιωσα τα απαλα χερια του στο γονατο μου να με γιατρευουν. Τι μαγικο αγγιγμα Παναγια μου. Οταν ηρθε η ωρα να φυγουμε με λεει: -Αν ξανασυμβει κατι, οτιδηποτε, θελω να ερθεις κατευθειαν σε εμενα και να με πεις το και το. Εγω οταν το ακουσα αυτο χαρηκα, λεω κατι σημαινει αυτο. Ενιγουει, φευγουμε απο τα επειγοντα να γυρισουμε σπιτι και πεφτουμε πανω στην τριτη ξαδερφη της θειας μου την Κατινγκο η οποια με τσιγκλουσε τα μαγουλα οταν ημουν 13 χρονων. Κλασικα οπως καθε τρελη γυναικα η οποια νομιζει οτι ειναι συγγενης καθοταν και μας ρωτουσε για την καθημερινοτητα και βλακειες. Φευγουμε κατα τις 10 περιπου απο το δρομο που μας κρατησε η "θεια" να μας αφηγειται τις ιστοριες για το τριτο της εγγονι που περασε σε ΤΕΙ στο Αργοστολι και παμε σε ενα μινι μαρκετ της περιοχης να παρουμε ψωνια για να ετοιμασει η μανα μου το υπεροχο μεσημεριανο μας (κοτομπουκιες με κρεας παπιας και σως βρεγμενης καλτσας). Παμε εκει στο Μπριχτεις μαρκΕτ (ετσι ακριβως γραφεται και προφερεται)και βλεπουμε ΠΑΛΙ την μουρλοκαμπερο Κατινγκο να πρηζει ενα αδερφο της φιλης της γιαγιας μου, ξεφευγω, και παμε στo σεκτιον με τα οπωρολαχανικα. Οπου ειδαμε τον μανατζερ του σουπερ μαρκετ (τι σουπερ τωρα να πω μονο μπροκολο εχει) ο οποιος φωναζε σε μια γιαγια η οποια ανοιξε την μαγιονεζα, την δοκιμαζε και την εβαλε παλι πισω στο ραφι σαν να μην εγινε τιποτα. Δηλαδη τι τωρα; Θα μας φωναζει ο αλλος που κανουμε δοκιμη πριν την αγορα;;; Παιρνουμε και οτι μπορουσαμε για να κανουμε το φαγητο αυτο, την υπερπαραγωγη αυτη. Φευγοντας συνειδητοποιει η μανα μου οτι ξεχασε το πορτοφολι της σπιτι λογω του σοκ που υπεστει οταν την φωναζα:- ΜΑΜΑ ΜΑΜΑ επεσα και χτυπησα. Οποτε μπορει να καταλαβει κανεις οτι χωρις λεφτα δεν μπορεις να παρεις κατι απο το μαρκΕτ. Ετσι με αναγκασε να παω σπιτι να φερω λεφτα, αλλα το σπιτι μας βρισκοταν 3 χιλιομετρα μακρια και εγω με χτυπημενο γονατο ουτε να περπατησω μπορω ουτε να οδηγησω. Αλλα εγω τοσο ξυπνια που ειμαι θυμηθηκα τι με ειχε πει ο γιατρος, οτι αν χρειαστω κατι να ερθω σε εκεινον. Παω στον Γιατρο και του λεω το και το οπως με ειχε πει να τον πω. Ετσι με λεει: -Νεαρη Κυρια Μυρτω καλα εκανες που περασες απο εμενα. Θα σε βοηθησω σε αυτο που χρειαζεσαι. Και του λεω οτι χρειαζομαστε 50 ευρω για τα ψωνια. Μου τα δινει και παω πισω στην μανουλα μου. Εκατσα εψαξα σε ολο το μαγαζι την μανα μου αλλα πουθενα να φανει του λολοστεφανη. Ρωταω τον μανατζερ για το που πηγε η μανα μου( εκανα την πιο καταλληλη περιγραφη αλλα ο κωλοστοκος δεν θυμοταν για το ποια ηταν) και μου λενε μετα οι ταμιες οτι η μανα μου εφυγε πριν 10 λεπτα πριν φτασω εγω. Και με αναγκασε να γυρισω σπιτι με τα ποδια δηλαδη, ουτε κινητο ειχα να τηλεφωνησω καποιον να ερθει να με παρει ουτε με περιμενε εξω στο αυτοκινητο.