He Died To Save My Life

Chapter 7: She's back her memories back

CATLIN'S POV

Mula nang makabalik kami sa classroom hanggang sa dumating ang terror namin,parang may kung ano na sa pwet ni icy na nakadigkit dahil hindi siya mapakali sa iisang pwesto panay ang likot niya.

Hanggang sa mag-awasan,madaling-madali siya na parang makikipagkarera sa kabayo?ay hindi...hindi niya ata kayang talunin yun,champion runner ata ang mga kabayo pagdating sa takbuhan.

Pero dahil nga curious ako sa mga kinikilos ni icy hahay sinundan ko siya hanggang dito sa--abandonadong bahay?t-teka!anong ginagawa naman nang babaeng ito dito alas syete ng gabi?sinabe ko lang pumunta agad,baka crush nito si Vlad hihihi...

Nagtago ako sa gilid nitong malapad na pader nung mapagtanto ko na nasa kitang-kita pala ako nakatayo kanina baka barilin ako ng kung sino,hindi pako nagpapaalam sa mga magulang at kapatid ko,masasaktan sila--hanggang sa mahagip ng mata ko si icy di kalayuan saken tinitignan ko lang ginagawa niya,parang kagaya ko lang naman sumisilip,pero parang may kakaiba sa sinisilip niya.

ICY'S POV

Kanina pako paikot-ikot dito sa abandonadong bahay nato,hanggang sa mahagip ng dalawang mata ko ang parang dalwang grupo,agad akong nagtago sa isang malapad na pader at tinignan ang ginagawa nila.

Kung mamanipulahin mo sila ng tingin mula sa kinatataguan ko ngayon para silang nagbebentahan ng parehang attached case na hawak ng mga nangunguna na animong mga lider,mata sa mata ang mga tingin nila at puru sila mga maskulado at the same time mga matatangkad din--hanggang sa mapagtanto ko na parehas binuksan ng mga nangungunang lider ang mga attached case na hawak nila,yung isa pera ang laman,samantalang yung isa...parang mga pakete ng droga,bad yan sabi ni moshi saken kanya dapat wag tularan at kelangan tutula--

"Stop"bulong ng kung sino sa likuran ko habang hawak-hawak ang kaliwang braso ko.

"Catlin?"Pabulong na sigaw ko nung maaninag ang mukha niya nung humarap ako.

Pero imbis na sagutin ako hinatak niya lang ako sa labasan nitong abandonadong bahay,buti hindi kami napansin,kundi patay na sana siguro kami parehas,kasi may mga armas din sila sa gilid ng mga pants nila.

Pero napansin kolang nung nasa labas na kami medyo malayo nasa abandonadong bahay walang bahid ito ng mababakas na kahit konting sunog,pero ayon sa kwento ni moshi... halos matupok na ito ng apoy.

**

Ganun bako katagal umikot ng umikot sa abandonadong bahay nayon at naabutan parin ako ni Moshi?

Kanina pa ang sama-sama ng tingin niya saken habang nakapamewang sa harapan ko,samantalang ako heto nakaupo sa couch namin ng prente.

"Where have you been?"She's deadly serious with her tone voice.

"H-ha...d-dyan s-sa...s-sa t-tabi l-lang..h-heheh"utal utal na sambit ko.

Pero parang hindi naman siya naniniwala dahil nakatitig lang siya saken at animong sinusuri kung nagsisinungaling bako.

"Liar"bulong niya pero dinig ko,bulong pamore ate!

Naiwan tuloy akong mag-isa dito sa sala dahil nag-walk out lang naman ang kapatid ko.

"Ikaw din naman liar!dahil hindi mo sinabeng maganda palang tambayan yung abandonadong bahay nayun!
Madaya ka moshi!"hehe yes!buti di niya narinig kundi siguro hindi ako makakapasok bukas dahil sa puru pasa sa mukha ko,gawa ng mga sampal niya,haha!bes dancer talaga ako!

-KINABUKASAN-

It's friday,hindi ako pumasok dahil sobrang sakit ng ulo ko,nakahiga lang ako dito sa kama mula umaga habang nakahawak sa ulo ko.

Hindi ko alam kung anong nangyayare saken,ang daming bumabalik na mga alaala saken,tila lahat mistulang mga pamilyar sakin.

Pero isang alaala ang ayaw mawala sa tuwing may babalik na memorya at yun ang pagkitil ko sa mga tao.

Para akong isang masamang bangungot sa mga tao tuwing makikita nila ang aura ko,at ang mga mata nilang mga punung-puno ng mga galit at hinagpis saken.

"A-aray..."

"Ahhhh!"

"A-aray..."

Paikut-ikot ako sa kama ko habang nakahawak sa ulo ko.

Hanggang sa...tila bumalik ulit ako sa mga nakaraan ko noon,kung anong pamumuhay meron ako noon,at kung anong estado ko sa buhay noon...alam ko na kung sino ako.

"I'm back..."the evil me.

RATCHELL'S POV

"Okay...alright...magpapaalam lang ako sa kapatid ko"sabay putol ko sa linya.

Pumanhik na ako sa taas para puntahan si icy sa kwarto niya,pero napansin ko lang bakit ang tahimik?
Dali-dali nakong naglakad at marahas na binuksan ang pintuan ng kwarto ni icy at ayun siya nakahiga habang nakatalukbong ng kumot.

"Icy...I need to go,you need to wake up now"sambit ko kahit nasa pintuan lang at hindi na siya inantay pang sumagot isinara kona din ang pintuan.

NARRATOR'S POV

Simula nung bumalik ang lahat ng alaala ni icy,dumeretso agad siya sa puntod ng mga magulang niya na mistulang hindi na nalilinis dahil sa sobrang dumi ng lapida,kinuha niya ang panyo sa loob ng pants nya at siya nya itong ipinangpunas sa lapida ng mga magulang niya.

Pagkatapus niyang linisin ito ay inilagay niya ang isang basket nang bulaklak sa lapida,mas pinili nyang iisang lapida,dahil mas gusto niyang magkasama ang mga labi ng kaniyang mga magulang sa iisang kabaong lamang at heto siya ngayon nakayakap sa tabi ng lapida ng mga magulang niya,miya-miya nung magsawa,hinawakan nya ang lapida saglit at tumayo na habang may kutsilyong na hawak at isang baril,isinilid niya ito sa sling bag na dala-dala niya at tuluyan nang tinalikuran ang lapida ng mga magulang niya.

Authors here!! Hi mga ka-readers! May sasabin lang sana ako hehehe...kaya sana basahin nyo ng bonggang-bongga ang sasabihin ko!waa!haha! Eto nagame!first of all thank you po sa mga nagbabasa ng story ko kahit di kagandahan at last but not the list! Kung may mga mali po ako paki pm po dito sa account ko hahay!dahil baka dikopo makita sa comment!sa sobrang dae!Haha charoot!! Comment nyo lang po!PARA HAYAHAY! Buhay natin mga kareader!! Labyu all! Pa-strong tayo! Wuhooo!!kaya koto!kahit tinatamad nako!labyuuall!!