ATEŞ KOLEJİ

ATEŞ KOLEJİ 31.BÖLÜM

Sabah kalktığımda büyük gün gelmişti .Bugün Toprak'ın ilik için uyuşup uyuşmadığını bakacaktık . Hep beraber masada oturmuş kahvaltı yapıyorduk . Toprak fazlasıyla durgundu . Belki hiç bir şeyden korkmayan Toprak şu an korkuyordu . Hepimiz durgunduk . Barın okula gidecekti Toprak'ın önünde durdu . Sonra bacağına sarıldı . 

"İyi olacaksın demi Toprak abi ." dedi ağlamaklı bir sesle Toprak gülmeye çalıştı . Sonra kucağına aldı .

"Ne sandın tabiki iyi olacağım ." dediğinde Barın'ı öptü . Barın da sıkıcı sarıldı . Ayrıldıklarında bize el sallayıp . Arabaya bindi . Toprak ellerini birbirine çarptı . 

"Evet sonuçları almaya hazır mıyız ?" dediğinde içimde büyük bir hayır çığlığı kotu ama dışımdan yapabildiğim kafa sallamaktı . Toprak'ın koluna girdim .

"Bütün iliğim senin olsun " diye şaka yaptım . 

" Yok uyuzluk falan bulaşır ." dediğinde 

"Ha ? " dedim kızıyormuş gibi yaptım . Sarp ve Toprak öne binmişti . Sarp aşırı durgundu . Neredeyse bugün hiç konuşmamıştık . Sadece bir ara  'iyi olacak' diye mırıldandığını fark etmiştim . Herkes stres içindeydi . Tek umudumuz Ezgi'ydi . Hastaneye varmıştık . Kimse içeri giremiyordu . Hastane gözümde bir hapishane gibi geliyordu . O hapishaneye ya Toprak'ı bırakırsam . Toprak neşeli gibi yaparak .

"Ne bekliyoruz hadi ." dediğinde korkuyla yürüdük odaya girdiğimizde doktor 2 dakika sonra geldi .

"Merhabalar sonuçlar şu an elimde bende ilk kez bakıcam ." dedi o sırada korku ile Toprak ve Sarp'ın elini sıkı sıkı tutuyordum . Dosyayı açtığında Ezgi konuştu .

"Ben ikiziyim benimki uyuşmuş demi ?" dedi . Doktor acı ile kafasını salladı .

"Maalesef " dedi . O sırada başımıza bir dünya düştü . Tek ümidimiz vardı . En büyük umudumuz . Toprak'ın elini tutan elim sanki kayıp gidecekti Toprak aradan  . Ezgi ağlamaya başlamıştı gözlerinden acı ile damlalar düşüyordu sadece . Bir kaçı ise dışarı atmıştı kendini . Ezgi ise Toprak'a sarılmıştı .

"Bulucaz o iliği ." dedi . Ben ise orada dikili kalmıştım . Doktor dosyaları karıştırıyordu tek tek yavaşla ." Sarp'a baktım . Çenesi kasılmıştı dişlerini sıkıyordu . Elleri ise yumruk yapmış sıkıyordu . Sarp'ın ellerini avcuma aldım sıktığı parmaklarını gevşettim . Gözlerine baktım . Her şeyi anlamıştı o zaman . Doktor bir anda konuştu . 

"Çınar Bey kim ?" dedi Çınar konuştu.

"Benim " 

"Sizin iliğiniz tutuyor . Geçmiş olsun ." dediğinde . Çınar sevinç ile Toprak'a sarıldı .  Dünya durmuştu o an . Tutmuştu. Sarp'ta ikisine sarıldı . Ben ise koşarak dışarıdakilere haber vermeye gittim .

"Lara , Can " diye bağırdım . Yere çökmüşlerdi . 

"Tuttu Çınar'ın ki tuttu ." diye bağırdım ikisi de ayağa kalkıp kahkaha atmaya başladılar Lara koşarak bana sarıldı . Üstümüze de Can sarıldı . Hep beraber içeri girdik . Çınar'ın ağladığını fark ettim . Onun da boynuna sarıldım .

"Mutluluktan ağlamanı seviyorum ." dedim . 

"Bende senin ." dediğinde ağladığımı fark ettim . Hepimiz gülüşüyorduk . 

"Gerekli tahliller ve onaylar alınınca ameliyat yapılacak ben size haber vereceğim . Gözünüz aydı ." dedi doktor çıkarken . Toprak hızla çıktı . Hepimiz arkasından bakarken daha arabaya bindi ve çalıştırdı . Sarp arkasından koştu . Sarp'ta arabasına bindi yanına attım  kendimi Toprak'ın arkasından gitmeye başladı . Ben ise hala Toprak'ı  anlamaya çalışıyordum . Neden böyle yaptı ?