Gece oluyor, birazdan yine sessizliğim beni tam da bu kapının arkasında bekliyor olacak..
Yatağım, bir morgun ölüleri karşıladığı kadar heybetli bir soğukla merhaba diyecek..
Anılarım tazelenecek,
Ve sen aklıma geleceksin tekrar tekrar..
Ben soğuktan çatlamış ellerim, bi kaç tel kalmış saçım, solgun yüźümle geçmişimin yine muhakemesini yapacağım..
Ah! Sarı saçların, kocaman gözlerin ve o iç ısıtan ıslak dudaklarınla beni benliğimden koparan kadın,
Her gecenin hüznü daha da derin yaralar açıyor bedenimde,
Söküp alsalar kalbimi sanki kurtulacakmışim gibi..
Neden gittin benden?
Senin çicek bahçelerinin tohumu ben değil miydim?
Yağmuru kesen sensin, toprak yine aynı toprak, tohum yine aynı tohum bilmez misin?
Dillerinden döküldükçe sözler yağmura ne hacet,
Zaten kurak bir tarladır kalbin dile yağmur mu yağar da nasibimi isterim ki senden?
Of! Neyse sabah oluyor,
Artık gözümdeki yaşı silip, yazdığım bi kaç satırlık şiirin kağıdını yırtma zamanı,
Iyi geceler avuttuğum gecelerin sızlatan acısı..
