Mellifluously Voice

7. Trust

We zitten met z'n allen in Rheia's tent. Melody en Lynn helpen haar in een navy blauwe jurk met zilveren versieringen. Ik pluk ondertussen aan mijn eigen witte jurk die versierd is met gouden bloemen. De andere meiden hebben ook een witte jurk aan met bloemen in de kleur van hun koninkrijk.

"Wil je dit echt doen?" Vraagt Ava voor de zoveelste keer aan Rheia.

Rheia knikt langzaam. "Haru is tenminste geen oude man die misbruik van me zal maken."

"Nee, hij is een Elf die je krachten zal gebruiken voor zijn eigen doel." Ava pakt de zilveren schaar op die Rheia straks zal gebruiken om Haru's haar eraf te knippen.

De meiden kijken haar zwijgend aan. We weten allemaal dat er een groot kans is dat ze gelijk heeft, maar niemand van ons kan mijn vader tegenhouden. Een luide hoorngeluid zorgt ervoor dat we allemaal overeind komen.

"Het is tijd." Lynn trekt de sluier over Rheia's hoofd heen en begeleidt haar naar buiten.

Ik loop zwijgend achter hen aan. Iedereen is al verzameld op het strand waar de ceremonie plaats zal vinden. De Elfen en onze soldaten staan echter ver bij elkaar vandaan. Mijn blik glijdt naar de zeven Elfen die het meest opvallen dankzij de zilveren versieringen in hun uniform.

Lance's haar is nu veel korter dan ik me kan herinneren. Haru draait zich naar ons om en zwaait met een charmante glimlach naar Rheia. De meiden werpen elkaar een blik toe. Ava opent haar mond om iets te zeggen, maar ik hou haar snel tegen.

"Niet hier." Mompel ik zacht.

Ze zucht luid zodat de jongens haar ongenoegen kan horen. We voegen ons bij hen tot Ava's ergernis. Ik zie mijn ouders een paar meter verderop staan. Mijn moeder ziet er nogal bleekjes uit.

"Wat is er met je haar gebeurd, Lance?" Merkt June opeens op.

Ik verplaats meteen mijn aandacht naar haar. Ze kijkt van me een paar seconde vragend aan voordat ze het pas begrijpt.

"Hij heeft me gevraagd of ik zijn haar wat korter wil knippen aangezien het binnenkort winter wordt. Het is dan nogal vervelend om met lang haar rond te lopen." Legt Elias snel uit.

Melody trekt haar wenkbrauwen naar hem op. "Waarom knippen jullie je eigen haar dan ook niet? Jullie laten het toch lang groeien tot je verbintenis ceremonie?"

"Tenzij je soulmate je heeft afgewezen, dan kun je doen wat je wilt." Lance's antwoord zorgt ervoor dat de meiden me aankijken.

Elias tikt hem waarschuwend aan.

"Excuseer me, ik moet even iets met de koningin bespreken." Ik knik naar de generaals en loop richting mijn moeder toe.

Ze draait zich meteen naar me om wanneer ze me opmerkt.

"Gaat het wel? U ziet bleekjes." Ik raak voorzichtig haar voorhoofd aan, maar merk niks ongewoons op.

"Maak je geen zorgen. Ik voelde me vanmorgen plotseling misselijk. Het leek wel alsof ik iemand miste, maar iedereen is hier..." Ze kijkt met een bezorgde blik om haar heen. "Wat vind je van de koning?" Vraagt ze opeens.

Ik kijk haar voor een seconde verward aan. "Hij probeert zijn best om zijn volk te helpen." Antwoord ik voorzichtig.

Ze knikt langzaam.

"Oceana."

Mijn vader komt opeens achter mijn moeder vandaan. Ik knik beleefd naar hem voordat ik hem aankijk.

"Kun je mijn drietand halen? Ik kan het niet tevoorschijn halen waar alle Elfen bij zijn." Vraagt hij glimlachend.

Mijn moeder en ik kijken hem verbaasd aan, maar ik knik begrijpend.