MESAFE

3.bölüm

Harun'nun agzından

- Anne !! Ben çıkıyorum!

- Nereye?!

- Okula gidiyorum 

- Akşam geç kalma çalışmalarımızla ilgili miting var babanı kızdırma!

- O mitinge katılmak istemiyorum!!

- Babanı delirtmek mi istiyorsun harun!!

- Ben çıkıyorum

Arabamın anahtarlarını alarak evden çıkmıştım anneminse arkadan bagırışını duymuştum ama pek taktıgım söylenemezdi.Arabama binip çalıştırmamla gaza yüklenmem bir olmuştu zaten evimle üniversitem arasında 20 dkk bir yol vardı o yüzden hemen varmıştım arabamı parkedip indim ve üniversiteye dogru yürümeye başladım kapıdan girmemle karşıdan bizim sınıfta olan Efsa' yı görmüştüm kafasındaki bez parçasıyla...

Bir senedir yapmadıgım eziyet kalmamıştı neredeyse ama ona ragmen direniyordu bu da beni sinir ediyordu

-Ooo bayır gülümüzde buradaymış   

demiştim alaycı bir tonla 

-Harun seninle ugrasacak vaktim yok 

demişti bu dedigine çok sinir olmuştum tam sagımdan gidecekken kolundan tutup onu duvarla arama kıstırdım .

İlkkez yakından bakıyordum yüzüne kahverengi gözleri vardı benim gözlerim aksine açıktı onunkiler teni ise kumraldı kaşları kalemle çizilmişçesine hiç alınmamıştı  yüzü saflıgını gösteriyordu dogaldı en azından yelda gibi boya küpü degildi kapalı olmasaydı belki sevgilim olabilirdi .

Ah aklını başına topla harun o kız türbanlı . Davasına çalıştıgın bütün emekler boşa gider 

düşüncelerimi bir kenara bırakarak konuşmaya başladım

-Ben sana git dedigimi hatırlamıyorum 

O anda kapıda duran yelda'nın sesini duymuştum

-Aşkım?!! 

Bu kızda nereden çıkmıştı her bulundugum olmasından nefret ediyordum . Sırf ben bu üniversitedeyim diye babasına yalvarıp bu okula gelmişti benim aksime annem onu çok seviyordu . O da ben gibi bir ateistti giydigi elbise kıçını zor kapatıyordu yatmadıgı erkekde kalmamıştı zaten  

Onu her reddeşimde ise yüzsüzce ısrar ediyordu sonunda ona cevap vermezsem kafamı agrıtacagını biliyordum 

-Ne var yelda?!

-Napıyorsunuz?!

sanki sevgilimmiş gibi birde hesap soruyordu bana!!

-SANANE Yelda!! sana hesap vermek zorunda mıyım?!! 

-Ne işin var bu kızla harun!!

O da benim gibi sesini yükseltmişti 

-Ne işim olabilir ki sadece bunun gibilerini okuldan nasıl uzaklaştırabilirim diye düşünüyordum  yada şu kafalarındaki bez parçalarında diye 

Daha inandırıcı olsun ve canı yansın diye Efsa'nın gözlerine bakarak söylemiştim bunları . Bianda neye ugragımı şaşırarak ona bakıyordum aramızdaki mesafeyi açıp konuşmaya başlamıştı

-Senin aksine ben kafamdaki bu bez parçasından gurur duyuyorum elbet Anayasa yakında çıktıgında ben ve benim gibi olan arkadaşlarımlasenin gözünün önünde kafamızdaki gurur kaynagımızla dikelecegiz o zaman kimden kurtulup kurtulamayacagını ögrenmiş olacaksın!!

Bunları söylerken gözleri yaşarmıştı . Bir süre sonra gözlerindeki yaşı tutmayı bırakmıştı zaten bian için kalbimde tanımlayamadıgım bir acı hissettim .

Hadi ama sen harun şahinoglu'sun bir kız agladı diye üzülcek halin yok ya ama ilk kez karşımda aglıyordu.

O sırada kapıdan kaan girmişti

- Hey dostum naber ya?!! UPPS yanlış zamanda mı geldim ?

Tam konuşacakken Efsa benden önce konuşmuştu

-Hayır tam zamanında geldin bende gidiyorum zaten 

Biz üçümüzün bakışları ona kayarken o kapıdan çıkmıştı bile

Kaan yelda' ya kaş göz işaretleriyle ne oldugunu soruyordu o da olanları anlatmıştı sonrasında

-Noldu oglum yüzünden düşen bin parça? kızın aglaması dokunda galiba ha ?! ya daa dediklerin yüzünden vicdan azabımı duyuyorsun??

-Kafanı kırdırtma bana kaan niye üzülecekmişim ki?!!

arkamdan Yelda konuştu hemen 

-Evet kaan niye üzülsün ki o pasaklı için ?!

-Ben eve gidiyorum 

Daha fazla orada durmadan ilerlemeye başlamıştım zaten ders dinlicek havamda degildim arabama atlayıp eve dogru harekete geçmiştim 

Gerçekten de o kız için üzülmüşmüydüm?ya da kaanın dedigi gibi vicdan azabı mı çekiyordum ?

Ben bunları düşünürken eve varmıştım bile eve girip odama çıktıgımda sıcak suyun altına bırakmıştım kendimi o kızı aklımdan çıkarmanın en iyi yoluydu bu . 

Duşumu aldıktan sonra bu akşam ki miting için hazırlanmıştım saat şimdiden 9 olmuştu aşagı indigimde annemle karşılaşmıştım

-Benim yakışıklı oglum bugün daha bir yakışıklı olmuş sanki?! 

Bunu gülerek söylemişti bende gülümsemesine karşılık vererek 

-Sen her zaman güzelsin Seren Hanım 

Oda bu söyledigime tebessüm etmişti ardından

-Hadi mitinge geç kalma baban seni orada bekliyor 

Kafa sallayarak arabamın anahtarlarını alarak evden çıkmıştım

Mitingden çıktıgımda karşımda soruları yanıtlanılması gerekn gazateciler vardı babamda bu konuşmanın benim yapmamı istemişti gazetecilerin karşısına geçerek kısa ve öz bir kaç cümle kurup bitirecektim 

-Çalışmalarımız devam ediyor hala üniversitelerimize türbanlı kızların alınmaması için elimizden gelen herşeyi yapıyoruz gerekli açıklamaları daha sonra yapacagız iyi akşamlar

Sonunda evime gelebilmiştim odama çıkarak ilk önce kendime biraz şarap doldurarak kafama dikmiştim saate baktıgımda 01:30 olmuştu

Kendimi yataga atarak hala aklımdan çıkmayan Efsa'yı düşünürken uyku beni kolları arasına çekmişti gerçekten de yorucu bir gündü...