SARADA'NIN GERÇEKLERİ

olaylaaaaar

İşte biasım. Hatta biasdan bile öte benim için. Bazen düşünüyorum rm benim için biasdan bile öte olduğundan biasımı suga mı yapsam mı diye ne dersiniz ?????

Sarada ında ağzından

Kakashinin yanından çıkmıştım. Dışarda karanlığın insanın içini donduracak kadar olan soğuğunda boş boş dolasiyordum. Ağaçların sallanma sesleri kuşlar yerine böceklerin çıkardığı sesler ayrı huzur veriyordu bana. Şimdi düşününce kakashinin konuşmasından onun çok acı çektiğini anlıyabiliyorum. Ama bu acılara nasıl katlandığını değil.

- Ne düşünüyorsun sarada ??

Sesin geldiği yöne baktım. Mika arkamda bana tebessüm ediyordu. Mikayla dura dura bir şey farkettim. Sanki gülümsemesi her geçen gün daha da içten oluyordu. Bu karanlık geceyi güneş gibi aydınlatıyordu. Tabi kalbimde de. Kalbimdeki karanlığı ortadan kaldırıyor yada en az bir süreliğine uzaklaştırıyordu.  Hiç dedim sadece düşünüyordum. Yanıma gelip ne düşündüğümü sordu.

- Sadece acı çektikleri halde nasıl bu kadar sakin durabildiklerini düşünüyordum. Düşünsene ailenden birisine bir şey oluyor. İlla bunu başkasının yapmasına gerek yok. Ve sen bir şey yapmadan o acının geçmesini bekliyorsun. Ama sadece aklından siliyorsun. Kalbin her gece acı çekiyor. Ne yapacağını bilemiyorsun ağlamak istiyorsun yapamıyorsun. Ağlasan bile kimsenin  duyamayacağı bir yerde ve kimse sana neyin olduğunu sormuyor. Sence bu acıyı ne atlatır. Söylesene mika ? Senin acını kim geçirir.

Gözlerim dolmuştu ne yapacağımı bilemez haldeydim. Mika cümlemi şaşkın bir şekilde dinledi. Son kelimede tapkisi değişti. Ama ciddi ciddi düşündü.
- Ailenin acısını yeni bir aile unutturur sarada. Aile sadece anne baba dan oluşan bir şey değildir. Aile dediğin sevdiklerin tarafından kurulur. Arkadaşlarda buna dahildir. Yada aşık olduğun kişi,rakibin herkes yeterki öldüğuňde acı çekeceğin hiç unutmayacağın kişiler olsun. Bunlar senin adını dindirir. Sen arkadaşım yok diyorsun ama o tanışık olduğun kişilere bir şey olduğunda  ağlayacaksın acı çekeceksin. Buda onları sevdiğin anlamına gelir sarada. Kendine yalan söyleyebilirsin ama bana değil. Doğru benimde acılarım vardı ailemi hatırlamadığım yaşta kaybettim. Ama onların kim olduğunu çok merak ediyordum insanlar en azından anne babasını biliyor ama ben bilmiyorum. Bilinmemezliğin bir karanlığın ortasında olmanın ne kadar acı verici olduğunu düşünsene sarada.

Ağlamıştım. Evet ağlamıştım çünkü sevdiğim kişinin bu kadar acı çektiğini bilmiyordum. Onu ne zamandır sevdiğimi bilmiyorum. Ama  artık kendime yalan söyleyemezdim. Her gece aklıma geliyordu. Her sabah onu arıyordum. Tek damla göz yaşı dökmesi ne dayanamıyordum. Ona acısını unutturmak istiyordum " Peki sana bu acıyı kim unutturabilir. Sana yardım etmek istiyorum." Yakasından tutmuştum yalvarıyordum.

- Söyeldigim gibi sarada insana acısını unutturan tek şey yeni bir ailedir. Sevdiği kişilerdir. Ve bunu bana unutturabilecek  tek şey .....

Yavaşça yaklaştı göz yaşlarımı sildi ve dudağına büyük bir buse bıraktı.

- sensin sarada ve beni orada öylece bırakıp gitti. O gidince daha çok ağladım hem mutluluktan hem üzüntüden. Beni öptüğü için çok mutluydum ama acısını unutmak için birisine ihtiyaç duyduğunda çok üzgünüm demek ki acısı gerçekten çoktu. Zaten çok açısı olduğunu beni ormanda bırakıp gittiği zaman anlamıştım. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Karanlıkla aydınlığın ortasında kalmıştım edeta.

SABAH OLDU

Kahvaltı ettikten sonra parka gittim. Çocuklar orada olmalıydı muhtemelen. Okulun oraya geldiğimde körebe oynadıklarını gördüm. Yanlarına gittim. Beni görünce durdular.

- Ne oldu sarada bir sorun mu var ( Bolt )

- Evet buralara gelmezdin. ( Chocho )

Kıpkırmızı olmuştum. Ne diyeceğimi bilmiyordum. Hepsi bana meraklı gözlerle bakıyordu.

- Ş-ş-şey acaba b-bende oynayabilir miyim??

Kısa bir sessizliğin ardından herkess
- Neeeeeee diye bağırdı.

Evet yeni bölüm nasıl olmuş arkadaşlar. Lütfen vote vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın arkadaşlar o kadar emek var yani. Bu arada önceden army değildim ama şimdi armyim ama oppacı değilim olmamada. Rm benim her şeyim gamzelim.