-Düzenleniyor - Sonunu Hiç Düşünmedim

6. BÖLÜM "İNTİKAM NEDİR BİLİR MİSİN"

6. BÖLÜM "İNTİKAM NEDİR BİLİR MİSİN "

 

Havanın soğuk olması titrememe sebeb oluyordu . Issız bir ormanda olduğumu ay ışığı sayesinde az çok göre biliryordum .

Gök gürlüyordu fakat yağmur yağmuyordu . Önümü bile doğru dürüst görmeden ilerliyordum .Sığınacak bir yer arıyordum . Yağmur her an yağabilirdi açıkcası ıslanmaktan pek hoşlanmam , hem hava bu kadar karanlık ken vahşi hayvanların olması da kaçınılmazdı zaten.

Bu yere önceden gelmiş gibi bir hisse kapılsam da hala nerde olduğumu çözemiyordum Uzaklardan su sesi geliyor anlaşılan akarsu yakınlarındaydım .

Ağaçların gövdeleri kalın, dalları ve yaprakları ince ve azdı . Aralarından sızan Ay ışığı önümde ki çimenleri ve kırık dalları görmemi sağlıyordu .

Bir uğultu ile irkildim , galiba bir kurt du .

...

Kurt sesleri çoğaldıkça kalbim daha hızlı atıyordu . Ne yapmalıydım ? Beni mi fark etmişlerdi ?!

Bu düşünce durmama sebeb oldu . Sesler yaklaşıyordu , çalıların arkasından gelen sesler bana ölümü hatırlattı , gözlerimi kapatmak istedim bir korkak gibi ama merakım izin vermedi .

Sesler önümde ki 3 ağaçta çoğaldı .

Artık ölümü tekrar bekliyordum.

..

Uğultular bir anda kesildi ve ağacın arkasından nefes alış-veriş sesleri duyulmaya başladı . Neyi bekliyorlardı ?

Ağaç ve çalılıklara öyle bir yoğunlaştım ki gözlerimi bile kırpmıyordum . Bir karaltı belirmesiyle nefesimi de tutmuştum .

Kurtların kısa boylu olması gerekmez mi ? Bu benden uzundu ama  çok değil 10 cm falan vardır . Yerde ki Ay ışığı karaltının üzerine doğru ilerlemeye başladı Karaltıya iyice yaklaştı . Yerde bir şey vardı , bir sıvı , kırmızı bir sıvı , bu kan !

Işık ilerliyordu bir süre sonra kanlar daha da çoğalmaya başladı , hemen arkasından ayakkabılar gözüktü ; siyah bot tarzı gibi bir ayakkabıydı ve ışık devam etti siyah dar bir pantolonu göstermeye başladı .

Anlaşılan karşımda ki kurt değildi , bir insandı ani bir rahatlama hissettim fakat yerdeki kanlar aklıma gelince tekrar irkildim . Ay ışığı sanki onu bana göstermekle görevliydi , pantolonun üzerinde beyaz bir gömlek vardı , ama gömlek netleştikçe hayrete düşüyordum , gömleğin üzerinde de kan vardı özellikle sol tarafa doğru iyice kanlar çoğalıyordu . Işık görmeme yardım etmek istercesine sol tarafı  aydınlatmaya başladı , ve gördüklerim karşısın da donup kaldım ..

Kalbi yoktu ,arası boştu vahşice yarılmış ve kalbi çıkarılmıştı , kanlar demek bu yüzden miş . Bu sahneyi görünce istemsiz olarak elim kalbime gitti ama elime gelen sıvı korkmama sebeb oldu .

Ay ışığı şimdi bana dönmüştü , korkumla yüzleştirmek istercesine elime ışığından verdi . Elimde evet elimde , kan vardı, hemen kalbime baktım . Kalbimin olduğu yer yarılmıştı ama kalbim hala usulca atıyordu hemde üstü açıktı . Neler oluyordu anlamayan gözlerle karşımda ki ne olduğunu bile bilmediğim karaltıya baktım

.

Ay ışığı bana onun yüzünü göstermeye kara vermiş olmalıydı ki tekrar hareket etmeye başladı .

Bu yüzü hatırlıyorum evet bu beni kurtaran çocuk . Karşımda bana odaklanmış bakıyordu .

Kalbi yoktu ama nefes alıyordu , gözlerini kırpıyordu yüz hatları gergindi ama acı çekmiyor gibiydi.

Acaba adı ne ?

"Tuğra" dedi

Bir anda düşüncelerimi izinsizce okunduğunu hissettim yoksa sesli mi düşünmüştüm nasıl bir tesadüftür bu ?!

...

Asya kendine gel sakin ol , kendimi teselli ediyordum artık .Olaylara şöyle dönüp bakınca haksız sayılmam hani .

Şaşkınlıktan galiba dilim tutulmuştu . kalbimin üstü açık , karşımda ki nin daha doğrusu Tuğra nın kalbi bile yok . Bunların hepsi ne şaka falan mı ?

"İntikam nedir bilir misin . ? dedi.

Neyden bahsediyordu acaba ?

" Suçsuz yere bir hiç uğruna üstelik yaşama şansı varken ölmek daha doğrusu öldürülmek intikam gerekmez mi Asya ! "

Galiba konuşma yeteneğimi kaybediyorum, adımı nasıl biliyordu , kimdi ki bu çocuk ...

"Gerçek karşında Asya benim Tuğra tam 2 yıl önce annenin öldüğü gün o hastane de babanın hastalarından kalbi tek sağlam olan kim öldü biliyor musun Asya ! Kalbim atıyordu  benim, yaşıyordum ben ...."

.....