Pain... {One Direction Fanfiction}

Hoofdstuk 35: Roos' verhaal

Roos P.O.V.

''Twee maanden geleden werd ik ontvoerd door een man. Ik was een weekje bij mijn ouders, want ik studeer in New York. Ik kwam een dag eerder thuis dan wat ik zei tegen mijn ouders, het moest namelijk een verassing zijn. Ik had de huissleutel van het huis, dus als mijn ouders niet thuis waren kon ik in ieder geval naar binnen. Ik belde aan en niemand deed open, dus mijn ouders waren vast aan het werken. Ik sleepte mijn koffer naar binnen en liep meteen door naar mijn oude slaapkamer. Toen ik alles had uitgepakt, ging ik naar beneden thee zetten. Opeens zag ik een zwarte gedaante in de tuin'' zeg ik.

Ik slikte even en probeer de tranen binnen te houden Ik zucht en vertel verder wat er was gebeurd.

''Ik wist niet wie dat was en raakte dus in paniek. Ik dacht dat het een inbreker was ofzo dus rende ik snel naar de schuifdeur om hem dicht te doen, maar ik was te laat'' 

Ondertussen terwijl ik dit vertel rolt er een traan over mijn wang. ''Hier, glaasje water'' zegt Eleanor met een zwakke glimlach. Ik kijk haar dankbaar aan en ga verder met mijn verhaal.

''De man deed de schuifdeur open en ik rende zonder te twijfelen naar boven, naar mijn ouders' slaapkamer. Ze hebben daar een balkon, dus kon ik via het balkon naar buiten. Ik kreeg bijna een hartaanval toen ik een andere man op het balkon zag staan. Dus ze waren met z'n tweeën''

Ik kijk naar iedereen en ze luisteren geschrokken naar mijn verhaal.

''Ik was vergeten de deur van de kamer op slot te doen, dus de man deed de kamerdeur met een ruk open. Ik was opgesloten en kon geen kant op. Op een gegeven moment pakte de man in de kamer een houten stoel en sloeg hem op mijn hoofd. Mijn beeld was wazig en langzaam viel ik op de grond en toen werd het zwart voor mijn ogen. Ik werd wakker in een kamer in de verlaten school, waar we net waren. Mijn handen waren aan elkaar vastgebonden en hetzelfde geldt bij mijn voeten. Ik kon geen kant op, want in het begin was er elke dag iemand die de wacht hield, zodat ik niet kon ontsnappen. Ik kreeg elke dag maar 2 sneetjes brood en een glaasje water. Ik werd mager en had niet veel energie, ik kon niet eens meer opstaan. Ik werd vaak mishandeld en geslagen door de 'toezichthouder' in de kamer als ik niet luisterde. Nu, na twee maanden hebben jullie mij gevonden. Ik wachtte al 2 maanden op dit moment. Ik ben nu zo blij. Maar de ontvoerder heeft meerdere meisjes ontvoerd, maar elk meisje zit in een andere kamer, die je niet zo snel vindt. Toen jullie kwamen, was de 'toezichthouder' weg, hij moest de baas helpen. Waarschijnlijk is de baas ook degene die meisjes ging ontvoeren'' eindig ik mijn verhaal.

''Wow....'' zegt Zayn zachtjes. ''Inderdaad, die zag ik niet aankomen'' zegt Louis met grote ogen. ''Weet je misschien wie de ontvoerder is?'' vraagt Daniëlle. ''Nee, ik heb hem maar één keer gezien en dat was waarschijnlijk toen hij mij ging ontvoeren'' zeg ik terwijl ik naar mijn handen kijk. 

xS 

-Share-Comment-Vote-Follow? ♥