13 redenen waarom

4.

Ik weet dat je bang bent. Als hij op je af komt lopen. Hij slaat je zonder een flauw benul te hebben, maar moet je mij door je eigen pijn achter laten stellen? Ja je hebt een psychisch probleem, maar laat mij daar dan niet te dupe van zijn. Toen jij weg ging bij mij heb je me pijn gedaan. Je schelde met uit. Je speelde psychisch met me, dat weet jij net zo goed als ik. 'Niemand vind jou toch leuk.' en je loopt de kamer uit. Niet leuk? Hoor je dat tegen mij te zeggen? 'Je bent een schande voor de familie!' en je komt dreigend voor me staan. 'Jou gedrag moet veranderen Joran!' Maar wat deed ik dan? Me verschuilen? Me niet thuis voelen? Ja dat deed ik, maar vind je het gek? Elke keer als ik thuis kom krijg ik het zelfde over me heen. Ja ik weet het jij hebt het ook zwaar, jij word ook pijn gedaan, maar dat betekend niet dat je mij ook pijn hoeft te doen, want ik ben de geen die het voor mijn zusjes en jou opneemt en de klappen meer krijgt dan jij. Dat is iets wat je niet ziet. Ja, misschien heeft papa ervoor gezorgd dat je psychisch niet meer helemaal in orde was, maar jij hebt er bij mij ook voor gezorgd dat ik ook psychisch niet meer honderd ben met je gedrag. Jij nam Claire en Lotte mee met jou en liet mij achter met papa. Ja, ik zei dat ik wel bij papa wil wonen, omdat ik het jullie niet aan wil doen, maar je had me ook mee kunnen nemen. Je kwam het jaar daarna niet op mijn verjaardag, je stuurde geen kaartje niks. Ik heb zelf contact met je gezocht, alleen zo kon ik met je praten. Het kwam altijd van uit mij. Elke keer als wij hadden afgesproken, zag je dan niks aan me? De blauwe plekken, de schrammen en mijn gezicht vol verdriet? Ik stelde me zwak op bij jou mama.. maar je wilde het niet zijn. Man wat was ik verlost toen jij en papa het weer goed hadden gemaakt en weer terug bij elkaar gingen wonen. Door jou psychische dingen zijn Claire en Lotte naar een gastgezin verplaatst. Iets waar ik ook nooit wat van af had geweten als Claire en Lotte geen contact met me hadden gezocht. Jij hebt elke keer gezegd dat alles goed met ze ging en dat ze het naar hun zin hadden bij jou. Je hebt tegen me gelogen en waarom? Tussen papa en jou ging het steeds op en af en je deed waar ik al bang voor was. Je vertrok weer en liet mij weer achter. Je vertrok naar een clinic waar je geholpen zou worden. Papa had jou zwaar toegetakeld bij het afscheid waardoor je in het ziekenhuis belande in een coma. Dat was zeker niet oke, maar dit maak ik dus al die jaren al mee. Ik word tegen tafels en stoelen aan gegooid en noem maar op. Je kwam er weer uit en je werd direct overgeplaatst naar de clinic. In de clinic hoorde je dat papa was overleden. Je mocht contact zoeken met mij en de familie, maar dat deed je niet. Ik heb iedereen moeten vertellen dat Berjn overleden was. Is dat normaal mam? Ik maak me zo veel zorgen om je en denk altijd aan je, maar doe je dat andersom ook? Ik heb een tijdje het contact met je verbroken, omdat ik het niet aan kon hoe je tegen me deed. Ik heb geregeld dat ik in een clinic mocht. Je hoeft alleen het papiertje te ondertekenen, maar zelfs dat wou je niet doen, maar waarom? Gun je mij het niet om beter te worden? Om mijn woede te beheersen? Pas toen we dreigden met een rechtzaak wou je het wel. Ik zit nu in de clinic mam en je stuurt me nooit een berichtje of iets hoe het met me gaat. Je mag me komen opzoeken, maar dat doe je niet. Ik weer dat je weg mag uit jou clinic, dat is overlegt, maar je doet het niet. Je laat me het alleen doen. Dan is het bij deze ook helemaal klaar. Dit verhaal is voor jou Jacqueline Boon.