Marriage Contract [KyRu]

Chapter 2

I'm Okay

"Pa'no si baby? We can be better parents if were together." Sabi sa 'kin ni Ruru na hanggang ngayon ay hawak pa rin ang kamay ko at hinahalik halikan ang likod ng palad ko.

I know he doesn't want me to leave and neither do I want to break our relationship. Pero matagal nang nabasag ang marriage namin simula nang mawala ang anak namin. I still have nightmares about that day.

"Kaya natin 'tong dalawa, Ru. We can become better people if we see the world in our own perspectives. 'Wag kang mag-alala, may karapatan ka pa rin sa anak natin but we won't be living together anymore." Pagpapaliwanag ko sa kanya. I won't lie, I'll definitely miss him, but this is for the better. I guess I just don't care about anybody but my family. Nagiging sellfish ako sa desisyon na 'to and I'm okay.

"How is this gonna help us? Okay na tayo, just give me a chance to-" I stopped his words by putting my index finger on his lips. Tumingil naman siya.

"I'm not capable of giving you another chance. I love you... and I hate you at the same time. Mahal kita dahil ikaw ang ama ng anak ko at ikaw ang nakasama ko for the past three years. At ayaw ko na, dahil pinapaasa mo ako e. You... t-told me that you'll be with me the whole time... p-pero w-wala ka." Tumulo ang luha ko at napansin naman niya 'yon kaya niya ako hinalikan sa noo. Pinunasan ko ang sarili kong luha at kailangan kong ipagpatuloy ang sasabihin ko para malaman niya ang nararamdaman ko.

"I'm sorry." Bulong niya at hinalikan niya naman ako sa pisngi at kino-comfort niya ako sa pamamagitan ng pagyakap niya sa 'kin.

"I know you are. Sinabi ko dati sa'yo na okay lang lahat ng ginagawa mo, even if it hurts me. Sinabi ko mahal na mahal kita kaya hindi kita iiwan. But... when was the last time you told me if I'm okay with you not making me feel loved... you're doing the opposite things of your promises and I hate it, I hate you. I hate you for making me feel... deserted." Sinabi ko sa kanya lahat ng nararamdaman ko. Lahat ng naramdaman ko for three years sinabi ko sa kanya and I cried.

"Alam mo ang hirap na pareho nating pinagdadaanan para sa pamilya na binubuo natin. I'm trying to do what I can para sa inyo. To be honest... I think you're a little unreasonable. Di ba nangako ka rin sa 'kin na magiging understanding ka?" He said and that's what he's feeling. Yumuko ako, ang dami kong sinabi sa kanya but one of his words hit me hard. Gano'n naman talaga ako e. I'm not understanding...

"For the past years, I tried to understand ang sitwasyon mo pero ito ako... ang sakit, Ru. It hurts so bad that ang sarili kong asawa... trying to do his part of the family we're creating pero iyon din pala ang dahilan kung bakit unti unti niya akong tinatalikuran." Tuluyan na akong umiyak at niyayakap niya ako. Hinahayaan ko lang naman siya. This is the last straw.

"Love, I'm really sorry. Kahit kailan... hindi ko nanaisin na mawala ka sa 'kin. You know that at hindi ko hahayaan na mangyari 'yon. Please, Kylie, 'wag mo akong iwan. Mahal na mahal na mahal talaga kita, hindi magbabago 'yon." Sabi ni Ruru at hinalikan niya ulit ako sa labi. I love his kisses but I need to back off or else masasanay ako sa halik na binibigay niya sa 'kin. Humiwalay ako.

"'Wag mong sabihin na mahal mo ako, kung hindi ka naman tumatawag, kung wala ka kung kailangan kita. And don't say you love me unless you really do want me. Iyon lang, Ru. I love you and I also hate you. Intindihin mo 'yon." Sabi ko at tumingin sa paligid. Dapat hindi ko na rin ginawa 'yon, pero gusto kong makawala sa titig sa 'kin ng pinakamamahal ko.

"Our annulment is due next month. Itutuloy natin ang annulment dahil gusto kong mapayapa muna at makawala ang puso ko." Sabi ko nang hindi tumitingin sa kanya.

"Then you'll come back to me?" Tanong niya sa 'kin. Iyon ata ang expectations niya. Hindi ko na alam pagkatapos no'n. I'm not planning anything yet.