the truth of faith

Deel 1. Hoe het begon..

Nee !! Met tranen in mijn ogen was ik getuigen hoe mijn vader werd neer gestoken, door niemand minder dan Daan adelhof, die naam zal ma voorgoed bij wonen, nooit zal ik vergeten wat ik toen zag, ik heb mijn vader dood zien gaan. Daar lag hij dan in een plas bloed die steeds groter werd, ik stond als genageld aan de grond, toe te kijken hoe mijn vader zijn laatste seconde leefde, op de grond, neergestoken.

Ik kon niet stoppen met huilen en kijken, niet dat er veel gebeurde maar ik kon niks meer doen, niet voor mijn vader... Ik wilde niet dat hij dood ging ! Niet nu, hij had me beloofd om me nooit te verlaten, altijd bij me zou zijn. Die belofte heeft hij verbroken. Hij laat me achter. Dat gevoel had ik toen, nu is dat anders, hij is nog steed bij me. In gedachten en opgesloten in mijn hart.

Ik kijk met een ruk opzij en zie dat een man zijn geweer op me richt. Wat moet ik doen ? Wegrennen ? Daar heb ik geen puf meer voor, het hoeft niet meer van mij, ik wil bij mijn vader zijn, voor altijd in de hemel, en dan samen afmaken waar we aan begonnen waren. Ik sluit mijn ogen en wacht op een schot, die er niet komt.. Ik kijk door mijn ogen heen en zie een jongen op mij aflopen. Hij sjort aan mijn arm om me mee te krijgen, na een paar seconde snap ik pas wat ik moet doen, ik begin te rennen achter de jongen aan, het bos in, tot we bij een busje aan komen. Hij laat me instappen en klikt mijn gordel vast, ik staar alleen maar als een zombie vooruit.

Mijn vader is dood

Mijn vader is dood

Mijn vader is dood

Galmt er door mijn hoofd, niks anders dan het beelt van hem op de grond in een plas bloed zie ik. Mijn ogen worden waterig en ik barst in tranen uit. De jongen wrijft met zij hand over mijn rug.

"M-mijn v-vader i-is doohood !!" Weet ik net nog uit te brengen.

"Sssttt, we komen hier wel uit" sust hij me.

hoe kan hij nu zoiets weten ?? hij kent mijn helen leven niet, waarom zegt hij dit ?? of redt hij me van mijn dood, ik had vredig bij mijn vader kunnen zijn als hij me niet had meegetrokken. met een boos gebaar sla ik zijn arm van mijn rug. "hoe..hoe kun jij dat nou weeheten ?!" snik ik "mijn vader was het laatste wat ik nog had !! en nu is hij er niet meer !!" wanneer ik de laatste woorden uitspreek barst ik weer in tranen uit. de jongen kijk me medelevend aan en wacht tot de ergste huilbui over is. "ik weet ook niks van jou toestand, maar om hier te blijven huilen.. daar wordt je ook niet sterker op, je moet doorgaan met je leven, met of zonder je vader." ik probeer te stoppen met huilen en kijk hem van opzij aan waarna hij zijn verhaal vervogt, "je vader zal vast trots op je zijn als hij merkt dat je doorgaat met je leven, niet dat je hem moet vergeten. maar dat je hem laat zien wat voor fantastishe dochter hij heeft" door zijn laatste woorden moet ik blozen. en weet je ? misschien heeft hij wel gelijk.

Ik kijk hem aan en zie hem liefdevol naar me glimlachen. Ik glimlach terug en veeg mijn tranen weg, hij heeft gelijk, we komen hier wel uit, ik kom hier wel uit..

Dit is waar het allemaal begon...

〰〰〰〰〰〰

Heey !! Dit is mijn tweede boek, i hope you like it !! ♥️

Voor de gene die het niet snappen, dit hoofdstuk speelt zich af in het verleden, nu ga ik door met het heden, dus nu ( kun je volgen ?)

Haha, see you soon

lots of love

Xxxx me