the truth of faith

8. De ketting

Pov. Liv
Ik zit op mijn kamer, het is donker en het enigste dat ik hoor is het getik van de grote bruine klok waar ik naast zit, de grond is ijskoud, en ik tril als een rietje, het gesprek met Arno is niet zo soepel verlopen, het is eigenlijk redelijk uit de hand gelopen, nadat ik terug kwam vanuit het bos heeft Arno me meegenomen naar zijn vertrek. Hij opende een klein houten, wel half versleten doosje en haalde daar een halsketting uit, het was een klein zilveren ketting met een ster eraan. "Deze ketting.. Is niet echt." Vertelde hij "Het is een verzonnen ketting gemaakt door de koning van de dromen." "De.. Koning van de dromen ? wie is dat ?" Vroeg ik. "Het is de koning die ervoor zorgt dat deze wereld staande blijft,.. Niemand heeft hem ooit gezien of gehoord, maar ze zeggen dat hij leeft, en zijn huis staat aan het begin van de wereld, daar waar de dromen heuvel staat." Arno deed de ketting aan en liep naar een hoek van de kamer "Wat heeft die dromen koning te maken met de ketting die je draagt ?" Vroeg ik. "Deze ketting kan je dromen waar maken, maar je moet wel weten hoe dat hij werkt natuurlijk. ooit heeft iemand deze ketting gestolen van de dromen koning, ze zeggen dat degene die hem terug brengt de redder van de 5 is, maar iedereen die deze ketting ooit om heeft gehad, heeft nooit overwogen om hem terug te brengen, want als je eenmaal weet hoe dat hij werkt..." En toen gebeurde het verschrikkelijke, Arno had allemaal gekleurde kabels met elkaar verbonden van alle hoeken van de kamer, en toen viel het kwartje pas, dat hij de ketting ging gebruiken.. Op mij.

Wat er toen gebeurde was verschrikkelijk, ik kan het me nauwelijks herinneren. Arno activeerde de ketting waardoor ik mijn ergste nachtmerrie beleefde, en ik wil me gewoon niet meer herinneren dat dat ooit is gebeurd, hij liet me de beelden van toen mijn vader vermoord werd opnieuw beleven, en opnieuw, tot dat ik niet meer kon stoppen met schreeuwen, en huilen, en roepen "stop ! Stop ! Stop !" Maar het is nu voorbij. en ik kon de rest van mijn leven deze plek niet meer af.
Dankje arno, voor het de derde keer vernietigen van mijn leven.
-----------------------
"Hey" ik kijk opzij "hey.." Mompel ik. We zijn nu een paar weken verder, en ik bevind me in de kantine. vandaag is het "een grote dag" want arno heeft 50 leerlingen die ook beschermer willen worden in zijn huis opgenomen, om ze te leren trainen en ook tot beschermer uit te laten groeien, ik kwam het net pas te weten, want arno vertelt me niks meer, zegt niks meer tegen me en kijkt niet eens meer naar me, hij is er denk ik echt pissig over dat ik hem heb uitgeschakeld. Maat nadat ik twee dagen lang in een hoek heb gezeten, ben ik van plan om Arno dubbel zo hard terug te pakken, ik ga trainen tot ik er bij neer val, trainen totdat ik echt niet meer kan, trainen totdat ik net zo goed ben als Arno, misschien nog wel beter. "kom jij hier ook om beschermer te worden ?" Vraagt het meisje naast me. ik schraap mijn keel "nou.. ik ben hier al wat langer snap je dus ik..." ja ? Ik wat..? Weer schraap ik mijn keel "Ja, ja ik ben hier ook om beschermer te worden." het meisje kijkt me verward aan. "O, oké.. en hoe heet je ?" Vraagt ze twijfelend. "mijn naam is liv, en jij ?" "Marlie" antwoord ze. "De meeste noemen mij zo, maar in het echt heet ik marliene." ik knik, niet wetend wat ik anders moet zeggen. "Jij bent hier dus al langer ?" Vraagt ze. "Is dat niet vet cool ?! De trainer schijnt heel erg knap te zijn, niet waar ?" Ik kijk haar verbaast aan. "Wie heeft je dat wijs gemaakt ?" Marlie bloost en kijkt naar de grond. "mijn neef heeft hem ooit eens ontmoet, toen hij hem een jaar geleden zag vond hij hem heel knap." verteld ze. ik lach "Is je neef homo dan ?" Het komt er bijna spottend uit, bíjna. Marlie kijkt me ineens heel doordringend aan, altans, dat probeert ze, aan die blik moet ze nog werken. "Ja" antwoord ze kort. ik trek een wenkbrauw op, oké dan. "huhum..." alle gezicht draaien zich naar de grote houten eetzaal deur waar iemand met een lijst staat die alle aandacht opeist. "De eerste 10 de mee mogen met mij en Arno zijn, kevin, marlie, james, guust, zena, branko, sam, dami, merel en..." het blijft even stil, en dan zegt hij "Liv ?" Het komt er meer vragend uit dan mededelend, maar ik weet goed genoeg dat ik het ben. gelijk op het moment dat mijn naam word afgeroepen twijfel ik geen moment en pak marlie's hand vast en trek haar mee naar voren, strompelend komt marlie tot stilstand voor de mand met de lijst. "Namen" zegt hij kort. "Liv en Marlie." hij knikt en ik loop door, marlie volgt mij. "Waar gaan we naartoe ?" Vraagt ze. "Naar de enigste ruimte waar we naar toe kunne gaan." antwoord ik, voordat ik de deur open en de trainings zaal binnen stap. Direct draait een jongen zich om en trek vragend een wenkbrauw op. Achter mij hoor ik dat de rest ook gevolgd is en is aangekomen. Arno gaat de groep even af maar richt zich dan op mij. "Wat doe jij hier ?" Vraagt hij kil, iedereen lijkt de kilte in zijn stem op te merken want niemand durft iets te zeggen of te bewegen. ik blijf hem straks aankijken, ik weet dat ik zoó fout bezig ben nu, maar hij heeft het verdient. "O, hallo Arno." nu hoor je niemand meer ademen. "Ik kom hier trainen." nu zegt zelfs Arno geen woord, de lage en donkere stem die ik net gebruikte verbaast me, zo duister heb ik nog nooit geklonken. Arno slikt, zo onzichtbaar mogelijk, maar ik heb het gezien. "Oké." Is het enigste wat hij zegt voordat hij zich omdraait. een klein glimlachje verspreid zich over mijn lippen, nu voel ik me toch wel weer wat sterker. "De eerste "les" die ik jullie ga geven is nog geen echte training, het is om te kijken wat jullie al allemaal kunnen." begint Arno aan zijn uitleg. "Liv, jij mag al gaan trainen, want dit heb je al gehad." Hij glimlacht nep naar me en wenkt dan dat de rest hem moet volgen. Ik draai me om en loop naar een ander deel van de zaal. Ik pak mijn ipod uit mijn zak en steek hem in de muziek speler, ik kies een liedje uit dat ik graag hoor en concentreer me op de muziek, de geluiden om me heen, alles. Wanneer het refrein begint begin ik te dansen, nou ja, het is niet echt dansen, maar het is een speciale oefening om je techniek. Terwijl ik train spiek ik soms bij de leerlingen van Arno. En ik wil echt niets verkeerd zeggen ofzo, maar de eerste keer dat ik hier kwam was ik toch vele malen beter. Na ongeveer twee uur te hebben getraind schreeuwt Arno door de zaal dat het genoeg is geweest voor vandaag. Ik stop met trainen en zet de muziek uit waarna ik naar de douches loop om te natuurlijk te gaan douchen.
"Jee.. Bent goed" ik draai mijn hoofd naar links en kijk naar Marlie die met gebogen hoofd naar haar voeten aan het kijken is die schijnbaar heel interessant zijn. "Dankje, ik ben hier ook al wel wat langer" zeg ik. Marlie kijkt op "Hoe lang dan al ongeveer ?" Vraagt ze. "Ik denk... Al een maand en wat dagen ongeveer, ik hou het niet echt bij eigenlijk." Ik haal een koek uit mijn zak en begin er op te knabbelen. "Cool." Is het enigste dat ze zegt. "Ik ga slapen, ik ben redelijk moe van de training moet ik zeggen." het is niet waar, maar ik moet even gaan liggen gewoon, ik ben nog steeds niet zo lekker van wat Arno mij heeft geflikt met de "dromen-ketting" zoals ik hem noem. "O, oké, tot later." en weg is Marlie. Ik roep nog een "later" terug, alleen klinkt het meer als "flater" omdat ik een stuk koek in mijn mond had steken. Ik stap mijn kamer binnen, en zonder de moeite te doen om mijn schoenen uit te doen plof ik neer op bed en sluit mijn ogen. En dat is het laatste wat ik doe vandaag.
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
Heyheyhey 🙈
Nieuw hoofdstukje ♥️ sorry als het wat langer duurde, ik wilde eerder updaten maar kreeg er de kans niet voor.
En de "dromen-ketting" gaat een hele belangrijke rol spelen in dit boek 😏😌 meer zeg ik er niet over 😋
Maar goed, dit hoofdstuk draag ik op aan mijn allerbestevrindinnetjeopdehelewereld sarah_tm 💋
Tot het volgende hoofdstuk 😉
Lots of love
Me xxxx