İsmet Özel. Siirleri Ve Sözleri

Evet,İsyan

Demirden sağnaklar altında uyur sevdiğim 

göğsünde hazin ayak izleri eski Şubatların 

onu yaralar kıpırdatıyor 

ve o sertelmektedir yaralardan 

kasıklarına boşalmaktadır nal sesleri 

saçları bukleli bir çocuğu öperek uyandıran 

içimize güneşler bırakan nal sesleri. 

Keserle yontulmuş bir ağzı var sabahın 

varınca bayrakları, marşları duyuyorum 

başım çılgınca sarsılan dallarla uğraşıyor 

durup dineliyorum bütün taframla 

bütün taframla, bütün yumruklarım, bütün 

hantal yüreklerin olduğu orda. 

Kesik kolları var aşkın 

döl ve inat barındıran. 

Hırpanî bir okşayışla akşam 

yanaşınca çocuklara 

ben karakavruk yüzümün arkasında 

kırbaçlayarak büyüttüğüm ağrıyı bırakıyorum 

bana ne çerçilerden, çerilerden, kullardan 

halksa kal'am onu kal'a kılan benim 

boşanır damarlarıma yılların kahraman gürültüsü 

çünkü kavganın göbeğidir benim yerim. 

Ay vurunca çatlatır göğsümdeki mahşeri 

çünkü kavganın göbeğidir benim yerim 

canlarım, kollarında Parti pazubentleri 

dik başlar, erkek haykırışlarla 

göndere, en yukarlara çekiyorlar 

en yukarlara çatlıycak kadar aşkî yüreklerini. 

Yıllardır çocuk başları akıyor yamacımızdan 

yıllardır balçıklı bir hayvan çeperlerimizde 

kentlimiz cebinde cinayet fotoğraflarıyla sofraya oturuyor 

köylü -biraz sessizlik- ne tuhaf bir kelime? 

Asfalt yakıyor genzimi 

asfalt adamlarını topluyor aramızdan 

yıkılıp omuzdaşlarının seslerine 

yıkılıp bir boran içinde toplayarak çiçeklerimi. 

Ben merd-i meydan 

yani toprağın ve kanın gürzü 

güllerin bin yıllık mezarı bendedir 

yukardan bakarım efendilerin pusatlarına 

insanların bütün sabahlarını merak ederim 

gök hırpalanmaktadır merakımdan 

ıtır kokan benim yumruklarımdır 

benim kavgamdır o, aşk diye tanınan. 

Alanlara çok bilenmiş yüreğim alanlara 

vurulsun kösleri şu gâvur sevdamızın 

vursun isyanın bacısı olan kanım karanlığa 

Zülküf de vursun. 

Yüzüne ay kırıkları çarpıp uyansın sevdiğim

İsmet Özel