Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΚΟΣΜΟΥ: ΤΟ ΝΕΚΡΟΝΟΜΙΚΟΝ

Το τεστ

   Άνοιξε τα μάτια. Είχε πλέον ξημερώσει και ένα θαμπό φως έμπαινε από το ανοιχτό παράθυρο. Πίσω από τις μισάνοιχτες κουρτίνες, φαινόταν ο συννεφιασμένος ουρανός, με τον ήλιο να προσπαθεί κατά τόπους να περάσει μέσα από τα γκρίζα σύννεφα.

   Έμεινε εκεί κουκουλωμένη με τα σκεπάσματα, σκεπτόμενη τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας. Στην αρχή νόμιζε, ότι ήταν όνειρο. Όταν όμως έριξε μια πιο προσεκτική ματιά γύρω της, κατάλαβε, ότι βρισκόταν στο ίδιο δωμάτιο, που την είχε αφήσει ο Κάλεν το προηγούμενο βράδυ. Άρα, ήταν όλα αλήθεια. Οι Αόρατοι, που της επιτέθηκαν και προσπάθησαν να την σκοτώσουν, ο Κάλεν, το ξωτικό, που τόσο βολικά είχε εμφανιστεί την κατάλληλη στιγμή και της έσωσε την ζωή, η Ακαδημία, ακόμα και η Ιζαμπέλ με το υπερβολικό μακιγιάζ, τα βαριά κοσμήματα, που σε τύφλωναν και το πρόβλημα αλκοολισμού. Τι άλλο της έμενε να δει ακόμα; Έναν κένταυρο με μπλούζα των AC/DC; Και τι είχε πει χθες το βράδυ η Ιζαμπέλ; Θα έμενε εκεί να εκπαιδευτεί στην μαγεία, αλλά μόνο αν ήταν γαλαζοαίματη. Διαφορετικά ήταν ελεύθερη να φύγει. Όμως το μεγάλο ερώτημα ήταν, το πώς θα το ανακάλυπταν. Τι είδους φίλτρο ήταν αυτό, που της είχε πει ο Κάλεν; Ενδόμυχα, ανυπομονούσε να περάσουν οι ώρες και να έρθει το βράδυ.

   Σηκώθηκε και μπήκε στο μπάνιο. Έριξε μια ματιά στον καθρέφτη και γέλασε στην σκέψη, ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί γαλαζοαίματη. Γαλαζοαίματη;! Αυτή;! Σε καμία περίπτωση!

   Κοίταξε το πρόσωπό της και περιεργάστηκε τα χαρακτηριστικά της σαν να τα έβλεπε για πρώτη φορά. Το μακιγιάζ της είχε φύγει τελείως, με αποτέλεσμα τα χαρακτηριστικά της να φαίνονται τώρα καθαρά. Κοίταξε τον εαυτό της προσεκτικά και άφησε έναν αναστεναγμό απογοήτευσης. Από τότε, που θυμόταν τον εαυτό της, όλοι γύρω της την θεωρούσαν φρικιό.

   Δεν ήταν άσχημη. Κάθε άλλο! Ωστόσο είχε κάποιες ιδιαιτερότητες στην εμφάνισή της, που όσο μικρές και αν ήταν δεν περνούσαν απαρατήρητες. Τα χαρακτηριστικά της ήταν λεπτά και γλυκά, με μια μικρή μύτη και δύο ζουμερά χείλη, που άνοιγαν διάπλατα, όταν χαμογελούσε, κάνοντας έτσι το χαμόγελό της να φαίνεται ακόμα πιο ζεστό και αληθινό. Τα μαλλιά της ήταν κατάμαυρα και ολόισια, μακριά μέχρι την μέση της, κομμένα σε άνισα μήκη και έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με το κατάλευκο δέρμα της. Μια φράντζα κάλυπτε την αριστερή πλευρά του προσώπου της και σε μερικά σημεία, διακρίνονταν ανταύγειες σε έντονο, σκούρο μωβ χρώμα, που ξεχώριζε αμέσως μέσα στο μαύρο, που το περιέβαλε.