İnsanlar... Onlar niye bu kadar kötü. Kalbimi kırıyorlar ve beni darmaduman edip "iyi misin?" diye soruyorlar.
Ben bunları hak etmedim desem de ne değişecek? Ben buradayım, bunları yaşıyorum ve her saniye biraz daha ölüyorum.
Şimdi onun soğuk elleri...
Yanıma yaklaştı ve nazikçe elini koluma değdirdi. Kırılgan bir eşyaymışım gibi nazikti. Aramızda oldukça az bir mesafe vardı ve bu kalbimi hızlandırmıştı. Kafası eğik bir şekilde tatlı tatlı bana bakıyor, üstelik üzülüyordu. Kalbimin bu kadar hızlı atması normal değildi. Onu tanımıyordum. Bana başka bir kızın adıyla hitap etmiş ve beni o sanmıştı. Önemsediği birini anımsadığını anladım çünkü şuan gözleri dolu doluydu. Dediğini doğrularsam her an ağlayabilir gibiydi. Kolumu yavaş yavaş elinden ayırdım.
"Üzgünüm ama aradığın kişi değilim."
Düşünür bir şekilde kafası aşağı eğildi. Meraklı gözlerinde şuan sadece hüzün vardı. Bana inanmak istemez bir şekilde yüzünü yüzüme çevirdi.
"Ama sen Mi Cha'sın. Benim Mi Cha'm..."
Gözünden bir damla yaş aktı ve hızlıca belimden kavrayıp bana sarıldı. Ellerini saçlarımda gezdirip kokladı.
Biraz bekledikten beni birden itip geri çekildi.
Yutkunarak konuştu.
"Sen farklı kokuyorsun... Üstelik gözlerin niye bu kadar koyu Mi Cha? Bakışlarında değişmiş..."
Kaşları çatıldı.
Sen değişmişsin Mi Cha. Ama hâlâ benimsin değil mi?"
Gözlerimi kocaman açmış onun bu çıldırmış halini şaşkınlıkla izliyordum.
Korkmuştum. Bir psikopat olabileceğini düşündüm. Kendimi ondan biraz daha geriye çekip ürkekçe konuşmaya başladım.
"Sanırım karıştırıyorsun... Ben Mi Cha değilim."
Dostça elimi omzunuza koydum.
"Üzgünüm fakat aradığın kişi değilim..."
Anlamak istercesine bakıyordu. Biraz bekledim. Birbirimize bakarak birbirimizi anlamak istiyorduk.
Mi Cha dediği kızı gerçekten özlüyor olmalıydı. Beni de özleyen birilerinin olmasını diledim...
Jisoo okulun kapısına gelmişti ve endişeli gözlerle bize bakıyordu. Adımı seslendi ve beni yanına çağırdı.
"Jungkook'tu değil mi?
Ben gitmeliyim. Üzgünüm."
Afallamış bir şekilde bana döndü. Gözleri kızarmıştı. Kendini tuttuğu o kadar belliydi ki. Kalbimin acıdığını hissettim
"Peki sen kimsin?"
Kalbimi hüzün kaplamıştı. Onun aradığı kız olmak istedim, önemsenmek istedim.
"Roseanne... Roseanne Park."
________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
