Jungkook'dan.
Doktor tekrar çağırmıştı jungkook'u. Saat gece 10 civarıydı.Bir kaç aydır artık dost gibi oldukları doktorunun odasının önün de isminin okumasını bekliyordu.
Delirmek üzereydi çıldıracakdı. Her şey o kadar üst üstte geliyordu ki jungkook'un minik kalbi bunu artık kaldırmıyordu.
İsmi ananos edilince içeri girdi. Tanrı'yı yanında hissetmek için tavana baktı ve sonra kapıyı çalıp içeri girdi.
Doktor'un suratına baktı. Neden ona böyle bakıyordu?
"her şeyden önce bana artık neden tedavi olduğumu söyler misin?"
"jungkook bunu anlayacaksın zaten."
Seokjin'i doktordan çok ağabeyisi olarak görüyordu. Ve şu an ondan korkuyor çıkıp gitmek istiyordu. Jimin'inin kollarına gitmek istiyordu.
"jungkook uzun zamandır müdahale etmeye çalışıyoruz ama maalesef engelliyemedik."
Jungkook sadece dinliyordu. Gelecek herşeye hazırdı.
"nasıl demeliyim jungkook?"
"beynin de tümör var."
Jungkook dolan gözlerine engel olamaya çalışıyordu. Omuzları çökmüş boynu eğilmiş ti.
Seokjin masasından kalkıp önüne gitti ve eğildi. Elini jungkook'un dizine koydu.
"tedavilerine devam edeceksin jungkook."
Jungkook kafasını kaldırıp seokjin'e baktığın da seokjin'in canı acımıştı.
Aylardır bu koca bebeği tedavi ediyordu. Jungkook zeki biriydi zaten büyük ihtimal anlamıştı ama hep güçlüydü. Şu an ise gözleri şişmiş ve kızarmış sessizce gözyaşlarını içine akıtıyordu. Hatta hıçkırığını tuttuğu o kadar belliydi ki.
Jungkook sadece seokjin'in gözlerine baktı.
"gidebilir miyim?"
Seokjin'in gönlü razı olmuyordu. Ama gitmesine izin verdi.
Jungkook sakince odadan çıktı. Sonra sakince hastaneden çıktı. Ve tekrar sakince arabasına bindi.
Şimdi nolacaktı?
Ya jimin nolacaktı?
Jungkook jimin'i aradı.
Jimin açmadı.
Bir daha aradığın da açmıştı sadece "hangi cehennemdeysen gelme jungkook." demiş ve kapatmıştı.
Jungkook göz yaşlarını sessizce döktü. Sevdiği adam, sevdiği adam neden böyle davranıyordu? Canı acıyordu görmüyor muydu?
Jungkook arabayla son hız eve sürdü. Şu an kafası dağınıktı ve sadece jimin'in kollarını istiyordu. Hızla eve sürerken kırmızı ışığı fark etmedi. Yolun kaygan olduğunu insanların bu yüzden yavaş gittiğini fark etmiyordu.
Herşey bir anda oldu.
Jungkook kaygan yolda arabasıyla takla attı.
Direğe çarpıp camlar gözlerini parçalayana kadar aklı dengesi yerindeydi.
Yüzü kan için de araba da nefes almaya çalışıyordu.
