Soğuk Fırtınam

Düş Kırıklıklarım Sonucu Ruhum Yorgundur.

Okuduğu kitabın son sayfasını bitirdikten sonra kapatıp kapağını inceledi.Kahvesinden bir yudum aldı ardından derin bir nefes alıp ''Hayalleri kırık bir yazarın hayallerle dolu hayatı''Ne dikkat çekici gelmişti kapağı fazla güzeldi ama içini okudukça herşeyin göründüğü gibi olmadığı anladı.Kendisine benzetti kitabı gerçekten bu kadar kötümüydü,içinde ki fırtınalar düşünüyordu.Düşündükçe canı yanıyordu kalbinin derinliklerinde maziyi en acı bir şekilde hatırlıyordu.Ne olmuştu geçmişte bunları kendi içinde tutmaktan yorulmuştu.Saçlarında ki beyazlık ona gençliğini hatırlatıyordu.Ne çabuk geçmişti yıllar kendini bir kütüphanede unutulmuş bir roman gibi hissediyordu yanlız ve tozlanmış.

1992-''Hayır lütfen vurma baba yalvarırım.Dur canım çok yanıyorr lütfen.'' yağmurlu bir gece ağzı kanlar içindeydi.Ayyaş bir herifin oyuncağı olmuştu.Kalbinin her atmasında o cızlayan acı ve vakit her geçmesinde vucuduna gelen darbeler çok saçma bir hayatta yaşadığını farkına vardı. kısaca bir fahişe kadının bakire olması kadar saçma ve anlamsızdı .Ne zaman kaçmıştı bu ipin ucu?Annesi onu ve babasını bırakıp gittiğindemi,anlam veremiyordu babasının birden canavara dönüşmesine,darbeler durduğunda güçsüz bedeni acı içinde kıvrandığını fark etti.Canavara benzettiği adam ağzında ki sigaradan bir nefes aldı ve çenesini yukarı kaldırarak dumanı bıraktı.Ona doğru baktı yaptığı sanattan gurur duyuyormuş gibi hafifçe gülümsedi ardından arkasını dönüp gitti.Kendini toparlamaya çalışıyordu ağacın gövdesine tutunarak kendini yavaşça kaldırdı.Ve etrafına bakındığında meraklı gözlerin ona baktığını fark etti derin bir nefes alarak ''Zamana bırak,zamanla geçmez biliyorum ama alışırsın'' Arkasını dönüp eve gitti yüzünü yıkadı aynada kendine baktığında ise çok kötü bir vaziyette olduğunu gördü.Zaman ona hiç iyi davranmıyordu yaşadıkça düş kırıklıkları da büyüyordu.Ardından bir sigara yaktı hıçkırarak ağladı tek düşündüğü şey geleceğiydi daha 23 yaşındaydı kim evlenirdi onun gibi biırisiyle derin bir ah çektikten sonra yatağına gitti odasında tek bir halı bile yoktu sadece ince bir çarşafın üstünde yatıyordu. yatarken vucudunda ki acıları hissedebiliyordu en derinden hissediyordu en çokta kalbinin kini hiç bir zaman güzel bir aşk yaşayamıyacaktı kimse onun için deli olmuyacaktı sarılıp öpmeyecekti bu daha çok yakıyordu canını gözünden bir gözyaşı aktı silmeye bile hali kalmamıştı hayat ona hiç bir zaman adil davramıyordu farkındaydı.Vucudun daki acılara göğüs gererek uyudu...

(Yakında yenisini ekleyeceğim )