The Thomasite

Chapter 5

Tinext ko si Erika na magpapasundo na ako and after a few minutes, nandun na nga si Manong Roger.

I was so mad and furious that I didn’t ate dinner tonight. Pagkauwi ko, dumiretso agad ako sa kwarto ko and went online on all of my social media accounts to lighten up my mood.

Nakaramdam ako ng gutom mga bandang 11 PM. Lumabas ako sa kwarto at pumunta sa kusina. I grabbed a chocolate chip cookie, my comfort food. Then as I went up the stairs to my room, napatigil ako sa tapat ng kwarto ni Erika. It was flung open at wala siya doon. Wala naman siya sa sala. Pumunta ako sa garden at tiningnan kung nasa tree house siya pero wala naman siya doon.

Where could she be? Di man lang nagpaalam na aalis siya. I badly needed her comfort right now.

Disappointed, I went back to my room. After I frinished my cookie, I drank some water. Pumunta ako sa CR para mag toothbrush ulit. Papatayin ko na dapat yung lampshade ng may nagchat sa group chat ng block namin, asking kung nakapagreview daw ba kami sa first lesson namin sa Journalism Principles and Practices kasi may quiz daw bukas.

Geez, oo nga pala!

I turned on the lights again and started reviewing my notes.

May nag-notify naman sa phone ko na may nanghihingi ng notes sa GC. Magsesend na sana ako pero naunahan ako ni Erika.

She’s still awake? Asan kaya ang babaeng ‘to?

I shrugged off the thought and went back to reviewing.

After kong matapos ang pagrereview, I let out a loud yawn. Then I checked the time…

12:00 AM

I stood still and waited for my vision.

Naghintay pa ako ng ilang minuto pero wala parin.

Humiga na rin ako pero wala parin akong vision.

Wala rin akong nafefeel na kahit anong pagkahilo.

Anong nangyayari?

Is this really happening? Wala na akong visions?

“Ohmygosh” I’m back to being normal—I mean, I’m normal!

“WAAAAAH!” Just then, biglang bumukas ang pinto. It was Erika looking alarmed.

“Huy, anong nangyari?” Lumapit siya at tumabi sa’kin sa higaan. “Okay ka lang ba?”

Tulala parin ako. “Huy, Camille! Magsalita ka nga! Kinakabahan ako sa’yo eh!”

Tiningnan ko na siya, “I lost it… I lost my visions!”

“Paanong nawala?” Gulong gulong tanong niya while caressing my back.

“Diba I usually have my visions at twelve midnight? It’s already 12:15 at hindi ako nagka-vision!” Tuwang tuwa kong sabi sa kanya pero nakakunot parin ang noo niya at nakayuko na para bang may malalim na iniisip.

“Paano nangyaring bigla na lang nawala? Hindi ko maintindihan..”

Niyugyog ko ang magkabilang balikat niya, “Hey, di ka ba masaya para sa’kin? Normal na ako! I can go out later than twelve midnight!”

She smiled and tapped my shoulders, “Matulog ka na. Maaga pa tayo bukas”

And she left my room.

Weird.

The next morning, I aced the quiz as expected. Erika and I went out for lunch after class. Si Iris naman, ime-meet daw muna yung boyfriend niya.