Όταν σφίγγεις τα δόντια, είμαι εκεί. Όταν βρίζεις τα θεία, είμαι εκεί. Όταν τρέμουν τα χείλη σου, είμαι εκεί. Όταν χάνεις τον έλεγχο, είμαι εκεί. Όταν ματώνεις τις αρθρώσεις σου πάνω σε τοίχους για να μην χτυπήσεις αυτήν που μισείς, είμαι εκεί.
Κοιμάσαι και αιωρούμαι από πάνω σου, φυτεύω σπόρους στα όνειρά σου, ιδέες που φυτρώνουν ίδιες με αναρριχητικούς, δηλητηριώδεις κισσούς. Σε κάνω να πιστεύεις ότι αυτές οι κατάμαυρες σκέψεις είναι δικές σου, ότι έχουν ριζώσει μέσα σου, σε αφήνω να αφεθείς στο γλυκό αίσθημα ολοκλήρωσης που προσφέρει η βία.
Κι όταν πιέσεις ανοιγμένα τα σαγόνια της στο σκαλοπάτι και πατήσεις το κεφάλι της με το μυτερό τακούνι σου, δε θα είμαι εκεί. Θα έχω διαλέξει τον επόμενο στόχο.
Εσύ πια, εξάλλου, θα είσαι εγώ.
