Hoe je daar lag
Zo stil
Ik realiseerde me toen pas hoe ziek je eigenlijk was
Hoe erg de gedachtes in je hoofd de zorg voor je lichaam hadden overgenomen
Of eigenlijk, zeiden dat ze het zouden overnemen
Om het vervolgens helemaal niet meer te doen
Je was zo mooi
En pas nu realiseer ik me hoe lelijk die ziekte is
Wat hij verwoest heeft
Hoe kan zoiets moois worden overgenomen en vernietigd worden door zo iets intens lelijks
Door zo iets afgrijselijks
Ik word intens verdrietig door de gedachte dat dit altijd al in jouw hoofd zat
Ik realiseer me hoe knap het is dat je al die tijd gevochten hebt tegen het lelijke ding
En hoe knap het is dat je het zo lang hebt volgehouden
Mijn hart is gebroken, terwijl de jouwe is bevrijdt van de ellende
Van het lelijke, afschuwelijke ding in je hoofd
Ik voel me bijna egoïstisch om te zeggen dat ik je mis
Omdat ik bijna het gevoel krijg dat ik dan zeg dat ik dat ding ook mis
Ik zie het als een monster die jou overnam
En hoewel jij zo hard vocht
En telkens weer won
Won hij die nacht
Had ik maar mee kunnen vechten
Had ik maar de gedachtes en walgelijke bevelen over kunnen nemen
Al was het maar alleen voor die nacht geweest
Dan was jij nu nog bij ons geweest
Maar zoals ik al zei
Dat zou egoïstisch zijn geweest
Om van jou te vragen
Om door te blijven gaan, samen met dat walgelijke beest
YOU ARE READING
White
Random[White: Known as the colour of pure snow, the colour of heaven but also the colour of emptiness and endlessness which can lead to loneliness but also to salvation.] My thoughts and words. ® 2016 Puck de Groot. All rights reserved.
