I Met Mr. Snobbero

Chapter 9

nag saran a ‘yung elevator at naiwan ako ditong naka cross arms at iritang

irita. pero teka, siya- siya ‘yun! baka npulot niya naman ‘yung phone ko.

haaaissstt. kaurat naman o! hindi ko pa na sabi sa kanya kung ano dapat sasabihin

ko. naku naman!

naka akyat na ‘ko dito sa floor kung saan ‘yung unit ko. at kung saan ko nahulog ‘yung phone

ko. pero nung pumunta ‘ko, wala naman dito ‘yung phone ko! malamang nakuha na nung

mokong na ‘yun! haist. kamalasan talaga ‘yang bakukang na ‘yan e!

“ano ba naman ‘to! nakakainis na!” sabi ko sa sarili ko. bumalik na ‘ko sa elevator para

bumaba na.

“oh, steph. bakit naka simangot ka nanaman?” tanong sakin ni Junjun. dere-deretso lang ako

sa pag lalakad habang naka simangot. hindi ko na nga napansin si Junjun e. “yung phone mo pala

oh!” inabot sakin ni jujnjun ‘yung phone ko mula sa pagkatalikod.

“salamat.” sabi ko sa kanya nang dismayado. “sino nag bigay sayo?” tanong ko.

“yung lalaking kakababa lang kanina.”

“sabi na nga ba e! siya nga yun!” bulong ko sa sarili ko.

“sino ba ‘yun steph?” tanong naman sa ‘kin ni Junjun.

“siya ‘yung kapitbahay ko. ‘yung parang menopausal baby na parang bakla kung mag taray.”

irita kong sabi sa kanya.

“ahh. bakita parang gumu-guho na mundo mo?” tanong naman niya sa ‘kin.

“nakaka inis na kasi ‘yung mokong na ‘yun e!” balik sa pag kakagalit ‘yung muka ko.

*giiiiizzzzz* *giiiiizzzzz* *giiiiizzzzz*

wagka! vibrate ‘yan nang maganda kong phone!

nang tignan ko kung sino ‘yung tumawag, si Mathew lang pala. Ang napaka

walang hiya kong manliligaw. natawag nanaman.

“Hello!” pasigaw kong pambungad sa kanya.

“HI!” sigaw naman niya sa kbilang linya, nang ikinagulat ko.

“ANO NANAMAN ‘YANG KELANGAN MO!?” sigaw na tanong ko naman sa kanya.

“IKAW!” boom panes! napakilig niya ‘ko dun! mehehehe.

“ene be! kenekeleg ako!” sabi ko sa kanya na para talagang kinikilig. haha.

nawala ‘yung badvibes ko dahil sa mokong na ‘to ah! hahaha.

“sira. asan ka ba?” tanong niya sa ‘kin

“dito sa pa sa condo, bakit?” –ako

“wala, dadaanan nalang sana kita.”-siya

“wagna! andito naman na si Junjun e.”-ako

“sige na?”-siya

“babay!”-ako

pinutol ko na kaagad ‘yung usapan naming, baka nman kasi mauwi nanaman ‘to sa

pilitan.

“steph, sino ‘yun?” tanong naman sa ‘kin ni Junjun.

“si Mathew.” sabi ko

“ano daw sabe?” tanong ni junjun.

“susunduin niya daw ako. hayaan mo na siya. tara na. baka ma late pa ‘ko.”

naglakad na ‘ko nang mabilis papunta parkin lot sa likod nang condo.

“steph! try mo ngang mag intay?” sabi ni junjun na hingal na hingal sa kakahabol

sa ‘kin.

“dalian mo nalang kasi!” sabi ko sa kanya habang medaling madali pa

‘ko sa pag lalakad. at ‘yun! malapit na ‘ko sa kotse ko. hehe. dadalian ko nalang

lalo para naman mapabilis.

“ingat steph may-----”

huli na si junjun sa pag pigil sa ‘kin. naka tapak na ‘ko nang saging at napa split dito sa

may harap nang magarang kotse. SPOT LIGHT’s on! umandar a ‘yung ilaw nang

kotse nang nasa gilid ko. kanino kaya ‘to?

“Ms, are you okay?” cold niyang sabi. pero parang familiar ‘yung boses niya sa ‘kin.

“Ms. I said are you okay?” hindi pa ‘ko lumingon dahil sa kahihiyan, pero grabe na ito!

hiyang hiya na ‘ko sa sarili ko.

“im okay.” sabi ko nang may halong kahihiyan ‘yung boses ko.

“are you sure?” p*ta, ini-English pa ‘ko nito ah! maka tingin na nga lang!

asdfghjkl!@#$%^&* si kapitbahay pang naka kita sa ‘kin. ang malas talaga nang araw

kong ‘to.

“tss. ang ganda nga talaga. ang gandang tanga.” narinig kong bulong niya sa sarili niya

pero rinig na rinig ko ‘yung sinabi niya. sinasadya na ba talagang iparinig sa ‘kin ‘yun?

“alam mo kung bubulong ka, hina hinaan mo naman!” sabi ko sa kanya. “alam kong nagging tanga

ako ngayong araw na ‘to.” dugtong ko pa.

“buti alam mo.” aba! ka-irita ‘to ah!

“anong sabi mo?”

“diba narinig mo? walang ulitan sa tanga.” sabi niya pa.

“t@ng !na m0!” sigaw ko sa kanya.

“umalis ka nalang diyan ms. baka di kita matansya. masagasaan lang kita.” at nag salita pa.

“okay.” cool kong sabi pero may kalokohang namumuo sa utak ko. HAHAHAHA