I Met Mr. Snobbero

Chapter 10

nakasakay na siya sa sasakyan niya at ilang Segundo palang nag lakad ako papunta

sa likod nang kotse niya para ubusan nang hangin ‘yung gulong niya. get ready, and

action. pipindutin ko pa lang sana ‘yung hanginan nang kotse niya nang biglang naglabas

nang maitim at makapal na usok sa tambutso niya. saka ito umandar.

“aksjhfjkaywerjhagvrhyastkr! bukas ka sa ‘kin! siguradong wala ka nang kotse! buset ka!”

malaks na sigaw ko sa kanya. grabe! walang respeto sa pinaka magandang babae!

“steph, okay ka lang ba?” worry na tanong sa ‘kin ni Junjun. halos mangiyak

ngiyan na ako dito sa parking lot dahil lang sa nangyari ngayon. una, nagapa ako,

pangalawa, dahil sa lalaking este, baklang ‘yun! “steph? okay ka lang ba?” tanong  ulit sakin ni

Junjun. tinignang ko lang siya nang masama.

“iukaw kaya madapa, at mausukan dito no? sa tingin mo okay lang ‘yun? kung sayo, oo e.

kasi di naman halata sa balat mong maitim!” sabi ko sa kanya na habang nag t-teary-eyed.

inshort, paawa effect.

“hindi nga! sabi ko. ligo ka nalang ulet.” sabi niya sa ‘kin.

tumayo ako mula sa pag kakaupo ko at tumingin ako sa wind shield nang kotse sa tabi ko.

nakita ko sarili ko nang buhag hag ang buhok, maitim ang mga muka, namumulang mata.

Inshort, mukhang loshang na sabog na naka drugs, na lahat nang ka-adikan e nasakin na.

wait. unti unting bumaba ‘yung wind shield at biglang may nakatingin sa ‘king babae

na nasa 30’s ang idad. “waaaaaaaaaaahhhh!” sigaw nung babae.

“ate OA?” sabi ko.

“sorry. kala ko kung sinong panget ‘yung nasa harap ko.” sabi pa ni ate.

“alam mo ate, mas maganda pa ‘ko sayo. at mas bata pa. kaya wag mo ‘ko

sabihang pangit.” sabi ko sa kanya.

“totoo naman e.” sabi niya pa. sinong hindi maiirita sa babaeng ‘to? pasabugin ko

‘tong kotse niya e!

mag sasalita pa sana ‘yung ale nang bigla na ni Junjun ‘tong inawat.

“ate sorry na po. pag pasensyahan niyo na po.” sabi ni junjun. “tara na steph.” hinila

ako ni junjun papunta sa may pintuan sa likod nang condominium.

“ano ka ba naman talaga steph! bakit mo pa kasi ginawa yun!” pag sasaway sakin ni junjun.

“junjun naiirita ako sa lalaking yun! kelangan kong makabawe sa kanya!” lutang kong

sabi sa kanya.

“babawe na kung babawe. mag ayos ka muna.” sabi ni junjun.

“maganda parin ako diba?” tanong ko sa kanya.

“oo” sabi sakin ni junjun.

nag lalakad kami ni junjun papunta sa may harap nang condominium para pumasok na

at makapag ayos na ako. Muka na akong ginahasa sa lagay ko ngayon.

para akong nakakaawang nilalang dito sa loob nang 5star condominium.

“ay, grabe. ang pangit niya.” nilingon ko yung babaeng nag sabi sa akin nun.

yung babaeng naka upo sa may waiting area sa may gilid nang pinto. pfft. kung ako maitim yung

mukha, siya kung makikita mo, parang kinantot nang 5kilong harina dahil sa foundation niya.

“excuse me ms.?” sabi ko. “ako bang sinasabihan mo nang pangit?” tanong ko sa kanya.

“may nakikita ka pa bang loshang dito?” aba! loshang daw? e siya nga diya, parang

mag papabukang-kang dahil sa make up niya ngayon.

“sa lagay mo po ba ms. hindi ka loshang? magkano ba ‘yang harinang nilagay mo

diyan sa mukha mo?” mahina pero may halong panlalait kong sabi sa kanya.

“steph. tama na. akyat na tayo sa unit mo.” hihilain sana ako ni junjun pero

tinabig ko kaagad yung kamay niya.

“ms. tumingin ka nab a sa salimin ngayong araw? o wala talaga kayong salamin sa bahay niyo?”

binuksan ko yung bag ko para kunin yung maliit kong salamin. “ayan ms. mura lang ganyan kalaking

salamin. sana makabili ka.” dugtong ko.

“hindi ko kelangan niyan!” sabi niya sabay haggis nang salamin ko sa harapan ko.

“kung hindi mo to kelangan. ano kelangan mo? scarf? eto  o!” binigay ko sa kanya yung scarf ko

na color blue. “wag mo nang itanggi! mura lang din yan! makakabili ka sa department store niyan.”

dugtong ko pa.

“ahh. ms. pag pasensyahan niyo nap o ‘tong kasama ko ah?”sabi ni junjun.

“paalisin mo na siya.”

“opo.”

“ikaw ang umalis! panget!” sabi ko. sabay walk out papuntang elevator. mag aayos

nalang ako. para naman mapahiya siya sa pag sasabi sakin nang pangit daw ako.

**********

“steph! tara na! tapos ka naba mag ayos diyan?” sigaw na tanong ni junjun.

“oo. palabas nako.” sabi ko.

“bilisan mo! para makaabot pa tayo sa 3rd subject!” sabi niya.

“alam ko!” –ako

niligpit ko na lahat lahat nang mga kalandian ko. kaya naman fresh na fresh akong lumabas dito sa

kwarto ko.

“tara na!” masigla kong sabi kay junjun.

“Good! tara na!” sabi niya nang naka ngiti.

Naka enervon kasi ako ngayon. HAHAHA jke lang :D