The outsiders

De kubus

Rozemarijn liep door het bos en dacht na over sera "wat had ik nou moeten doen?" Zei ze mopperend "als ik bleef staan werd ik sowieso opgegeten en verscheurt." Ineens hoorde ze een geluid wegkomen uit de begroeiing naast haar Roos keek om haar heen "ik ken deze plek niet."Zei ze zacht. Roos wist niet waar ze heen ging dus liep ze angstig door. De bomen leken steeds hoger te worden en de begroeiing dichter daardoor begon het donkerder te worden. Roos probeerde wel harder te rennen maar ze werd tegengehouden door de natuur. "Licht!" Riep roos toen ze in de verte keek. zo snel mogelijk probeerde ze haarzelf door de takken en struiken te wurmen. Het licht werd steeds groter en roos begon steed harder te rennen todat ze struikelde over een stronk en voorover viel ze verwachte hard neer te komen op het gras maar gek genoeg viel ze er doorheen! Rozemarijn kwam neer op de harde stenen ze kuchte van al het stof om haar heen maar toen het weg ging keek ze om haar heen. Ze was in een soort grot. Hoe kwam ze hier? Liep ze in een valkuil ofzo? Ze keek naar boven. Een klein gat waar nog een beetje licht doorheen kwam zat hoog in het plafond er viel wat modder doorheen en ging langzaam dicht. Wat gebeurt hier? Dacht ze. Ze stond op en keek een lange gang door het was pikkedonker "HELP!" Schreeuwde ze. Ineens begon er in de lange donkere gang aan het eind een lichtje te branden. Rozemarijn liep langzaam de gang door. Ze moest een uitweg vinden en dat was haar enige optie nog

Het kon daglicht zijn maar toen ze dichterbij kwam zag ze dat dat niet zo was. Ze kwam bij een open kamer met allemaal boekenkasten. oud en stoffig en niemand te bekennen alleen een groot licht dat van een stralende kubus kwam. Roos keek erna met een open mond. langzaam strekte ze haar hand naar de kubus de verleiding was te groot! Ze moest het hebben ook al was het nog zo gevaarlijk. Met één vinger raakte ze de kubus aan. Ineens ging het licht dempen van de kubus binnen een paar seconden vloog het weer aan maar dit keer tien keer feller en een krachtige stroomstoot ging door haar lijf. langzaam vloog ze een stukje van de grond, het voelde net alsof ze van binnen in brand stond

Haar ogen begonnen goud en oranje te gloeien. De pijn was even snel verdwenen als het was gekomen. Roos viel op de grond en keek naar de kubus hij geeft geen licht meer? Dacht ze M-maar wat verlicht de kamer dan? Ze keek naar haar handen.. Ze gaf zelf licht...