Metrostation

86 6 1
                                    

Luanna liep zuchtend de trap af van het metrostation. Ik heb helemaal geen zin om weer naar mijn vader te gaan dacht ze terwijl ze op een bankje ging zitten. Naast haar zat een oude man met een stok in zijn hand. Het leek erna dat hij blind was want zijn ogen hadden geen kleur meer. De man hoorde luanna zitten, probeerde een beeje naar haar te kijken en lachte vriendelijk. "Hai." Zei luanna ongemakkelijk. De oude man reageerde niet en draaide zich weer om. Ineens hoorde ze een kleine knal boven haar. Dat was vast een botsing ofzo dacht luanna maar plots hoorde ze het weer dit keer harder net of het dichterbij kwam. Mensen leken dit te beseffen want het werd doodstil. Toen werd de stilte verbroken door een luid gekraak, de muren van het station stortte in. De man naast haar begon ineens onrustig heen en weer te schudden en keek recht vooruit. Luanna probeerde de man te stoppen maar er kwamen steeds hardere knallen. De grond begon te schudden en tegels vielen van het plafond. Mensen werden geraakt en waterlijdingen waren gesprongen, want voor ze het wist stond het water tot haar heupen. Er was veel onrust want het water werd rood van het bloed. Het bleek dus dat mensen weg probeerde te rennen over het rails terwijl de metrokwam het was een bloedbad, en de oude man bleef maar onrustig zitten. Langzaam kwam er licht uit de gleuven van de gescheurde muren, de ogen van de oude man kregen kleur.. Luanna schrok en zwom achteruit. Het water kwam tot het plafond en een paar mensen begonnen met hun blote handen de scheuren in de muren groter te maken en een uitweg te vinden het licht werd feller en de oude man kreeg een glimlach terwijl die langzaam naar beneden zakte. Luanna haalde diep adem en zwom naar de ingestortte uitgang. Moeizaam proeerde ze de stenen weg te halen. Ze waren veel te zwaar.. In haar ooghoek zag ze een best grote scheur. Misschien was dat de uitweg. snel zwom ze naar de scheur en probeerde ze haarzelf erdoorheen te wurmen maar hij was te smal. Plotseling besefde luanna dat ze geen adem meer had. "Ik ga dood!" Spookte door haar hoofd. Onder haar voeten zag ze een teddybeer liggen. Het oogje kreeg een weerspiegeling van licht. Snel keek luanna achterom en zag twee gloeiende ogen uit de donkere scheur komen. Toen werd het zwart voor haar ogen. Ze zakte langzaam naar de bodem en verdronk....

The outsidersWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu