chapter 13🌷

319 39 33
                                    

bir sihir ve bir trajediyle beraber yaşadığımı hissediyordum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

bir sihir ve bir trajediyle beraber yaşadığımı hissediyordum. ve canım şu anda o kadar çok onun ne yaptığını bilmek istiyor ki, alıp verdiğim her nefeste, ölümüme kaç soluk kaldığını düşünüyordum.

Jennie unnie gittikten sonra şoku üzerimden atmam uzun sürmüş olacak ki , yerimde 15 dakika boyunca oturdum.

Sahi ne olmuştu öyle biz Jennie ile öpüşmüştük. Yeni gelen bilincim ile yatağın üzerinde sevinç nidaları atmam bir oldu.

"Ne yapmalıyım ,ne yapmalıyım? Düşün Lalisa, ne yapacaksın?" Diyerek yatağımın üzerinde dolaşıyordum. "Ah buldum meaaj... Mesaj atayım çok mantıklı Lalisa ya sen çok zekisin seni kıskanıyorum bazen. Ne yani kendi kendime mi konuşuyorum? kapa çeneni Lalisa!"

Marios: Jennie iyi misin?

Unijen: pek sayılmaz be anonim

Marios: ne oldu ki?

Unijen: kötü bir şey yaptım

Marios: ne gibi

Unijen: bir kızı öptüm

Marios: bu kötü bir şey mi?

Unijen: evet anlamıyorsun ben kızlara ilgi duymuyorum

Marios: o zaman o kız senin için özel?

Unijen: ama hayır yani neyse boşver bu arada sen benden hoşlanmıyor muydun? Kıskanman gerekir

Marios: mutlu ol yeter

Unijen: keşke yanımda olsan birine ihtiyacım var

Marios: inan ki gelmek isterdim

Unijen: sorun değil

"Demek birine ihtiyacı var. Hadi Lalisa git!" Diyerek ayakkabının giyip hızla evden çıktım. 1 saniye ben nereye gidecektim? Etrafa bakmaya başladım. Mutsuzken eve gitmezdi. Parka doğru yürümeye başladım. Tahmin ettiğim gibi bir bankın üzerinde oturuyordu. Usulca yanına yaklaştım ve oturdum.

"Lalisa ... Sen burada ne yapıyorsun?" Dedi ürkek bir sesle.

"Seni merak ettim unnie~" dedim aegyolu bir sesle. Bu halim onun kıkırdamasına sebep olmuştu.

Bir süre ikimizde bankta oturduk. Sessizdi. zifiri karanlıktaki sessizlik gibiydi. Ama o bu sessizliği bozdu.

"Özür dilerim." Dedi aniden.

"Dilemek zorunda değilsin." Dedim sert bir sesle. Beni ilk kez bu kadar ciddi görmüş olacak ki biraz şaşırdı.

"Hayır ama-" Sözünü kestim. "Haklıydın unnie..." Diyerek gülümseyerek ona döndüm. "Hataydı aniden olan bir şeydi."

"Evet hataydı.." dedi sessiz ve usulca. ve bana döndü o da aniden. Yüzüme baktı uzunca bir süre. İkimizde etkilenmiş gibiydi. Dudağıma bir öpücük kondurdu aniden. Çekilir çekilmez ayağa kalktı. Ben ise yavaşça dudaklarımı yaladım. "Bu da hataydı Lalisa." Deyip gitti.

ᶠᵉᵉˡᶤᶰᵍˢ ⁻ ʲᵉᶰˡᶤˢᵃ ˢᵗᵒʳʸ (Askıda)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin