RANDOMNESS

Randomness Entry 3: Famous?

Randomness Entry 3: Famous?

Paano raw ba maging famous sa Wattpad? Paano raw makaka-reach ng hundred thousands to million reads?

Ito yung usual na tanong ng mga taong sabik sa kasikatan at sa numbers sa Wattpad. I admit na minsan na akong naging isa sa kanila..well, kahit naman ngayon natutuwa akpo sa bilang ng reads ko at naghihintay pa rin akong mag-1M reads. Well, wala naman masyadong masama as long as hindi ka ganun ka-frustrated sa buhay mo.

Lahat kasi ng bagay ay may tamang panahon at nangangailangan ng efforts.

So, kung tanong mo yung nasa taas.. ito ang masasabi ko--wag mo nang itanong.

Kung desperate kang makakuha ng sobrang pupulang numbrers sa work mo.. first, make sure na nagsusulat ka. Like duh, ano ang babasahin kung wala ka naman palang sinusulat? Diba? Yun ang first step. Kampante ka man o hindi na may magbabasa ng gawa mo, dapat i-try mo pa rin. Write a story.

Next step is magsulat ka ulit nang magsulat. If that's a novel, ituloy mo lang nang ituloy.

Love what you're doing. Kahit walang pumapansin, ituloy mo lang. Aanhin mo ba ang soinasabi ng iba kung sa tingin mo naman e maganda at tama naman ang sinusulat o ginagawa mo. Diba? As a writer, kahit papano e makakaramdam ka pa rin ng self satisfaction. Lalo kung beginner ka palang. Ang makapagsulat, makapagpost, at makatapos pa nga lang ng isang story e super big thing na. Super laking kasiyahan na nun.

Well, if you receive a single vote from others, aba magpasalamat ka na! Vote din yun kahit isa lang.

Learn to appreciate even the least things.

Dun na masgsisimula yon. Tama yung isang famous na writer sa Wattpad.. kapag sikat ka na, mas mahihirapan kang mag-appreciate. Isipin mo nung di ka pa sikat, sobrang sarap sa feeling na makareceive kahit isa o dalawang votes.. o kahit limang reads. Pag sikat ka na, kahit super red numbers, mahirap nang i-appreciate

Well, what I am pointing is mas masarap makakuha ng rewards kapag mas naghihirap ka pa.

Example, ako, I started writing one shots sa luma kong account. Nagsusulat talaga ako as in everyday. Super saya ko kahit walang nagbabasa. Basta makagawa ako ng stories of different plots, happy na ako! Numbers really didn't  matter.. hanggang sa gumawa ako ng dfirst ever novel ko na fan fic. Masaya akong sinusulat yon. Namalayan ko nalang na umabot na sa 3k reads. Grabe na ang tuwa ko non.

Masaya na ko sa ganun lang nang masira computer namin. Habang sira siya, dun ako namulat sa numbers. As in inggit to the highest level ako sa mga famous stories na nagreach sa million reads.

I promised myself na aabot din ako dun.

Ayun.

Iniwan ko yung old acct ko. I started this one.

Nagsimula ako ulit sa IMCAOB or AM na ngayon. Pero hindi numbers at yung dream at frustration ko na yon ang reason kung bakit ako nagsulat... it was my crush. Haha. Yeah. Hindi numbers kundi ang kagustuhan at love ko sa writing ang reason.

Minahal ko yung story. My pananaw akong tatapusin ko yon no matter what happens.

Kaya mnga kahit walang votes, reads or comments, update ako nang update. Kung makapag author's note ako, feeling ko may nagbabasa. Hahaha.

Basta nagsulat lang ako.

It was in the middle part nang magsimulang dumami ang readers ko.

Nagka votes and comments din!

Syempre, masaya at thankful ako.

Kahit medyo, medyo lang, sumisikat na, ganun pa rin yung phase ko..sulat sulat sulat..post post post.

And then natapos ko na.

Wala nang mas he-heaven pa sa feeling pag nakatapos ka ng novel.

I finished my 68 parts story in four mos. and a week. Oha, fulfilling!

Hanggang sa dumarating nalang yung reads.. pinapabayaan ko nalang. haha. Pero syepre, thankful ako sa mga tumatangkilik noh!

I think na bukod sa numbers, the readers themselves ang dapat binibilang at tinitreasure ng isang writer.. mapa-avid fan pa yan o basher.

Readers are a writer's inspirations. Their stories are their treasures.

Not numbers.

Numbers lang yan. Mas higit pa dyan ang value ng readers at stories mo.

Well, I do salute those who reach a lot of reads, votes, comments, amd readers! Wala namang masama dyan.. as long as you keep your feet off the ground.

Remember that we write to express, not to impress.