თავი 6

3.1K 206 22
                                    

10 დღის შემდეგ:

არ ვიცი 10 დღე როგორ გავძელი მის ხელში მაგრამ ფაქტია რომ სარი ვარ, ჯერჯერობით... არაა ნერვები მაკლია.... ყოველდღე დილიდან საღამომდე მის წუწუნს ვუსმენდი. ამავდროულად მე დამყავდა საპირფარეშოში მე დავატარებდი საჭმელს და მის გამო მთელ საავადმყოფოში დავრბოდი რომ ექიმი მეპოვნა და როცა მივიყვანდი მუდამ ისე უშვებდა თითქოს მე მწირდა მოჩვენებები... ხშირად მიწევდა მასთან დარჩენა, ფაქტიურად იქ ვცხოვრობდი.

მას ხშირად აკითხავდა ჰოსეოკი. კიდევ გავიცანი მისი ორი მეგობარი ნამჯუნი და ჯიმინი. ორივენი ძალიან ლამაზები არიან. ჯიმინიც და მაჯუნიც, ისევე როგორც ჰოსეოკი და ჯინი მასზე ძალიან ზრუნავდნენ. ამ მზრუნველობას არც მე მაკლებდნენ და ამ ყველაფერს ჩემი მეგობრები ემატებოდნენ.

ხან თეჰიონი ხან კი სიჰვა მირეკავდნენ და მამოწმებდნენ, ხანდახან მოდიოდნენ და მნახულობდნენ კიდეც.

ის ათი დღე დიდი ტანჯვა იყო, დღეს კი ვთავისუფლდები. მაგრამ დღეს ახალი წელია. მე კი ჯერ კიდევ არ დამიდგავს ნაძვისხე, არ მომირთავს სახლი, საყიდლებზე არ წავსულვარ და ა.შ. მხოლოდ და მხოლოდ ამ იდიოტი, ხეპრე ტიპის გამო. ხან ბრაზობდა ხან იცინოდა ხან რას შვებოდა და ხან რას. მე კი უნდა მეთმინა .

ამ ფიქრებში გართული ვიყავი როცა ლიფტი გაჩერდა. გამოვედი და პალატაში შევედი. სადაც ექიმი ჯინი დამხვდა.

მე- გამარჯობა ჯინ!

ჯინი-გაგიმარჯოს იუნა!

მე- გამარჯობა დირექტორო!

ჯინი- დღეს გაგწერ იუნგი!

შუგა- ოჰჰ მეღირსააა!

მე- *ჩემთვის ჩუმად* იიიიიიეეეეესსსს.... ბედნიერება!

შუგა- რამე თქვი?

მე- არაფერი!

ჯინი- ინუნა გთხოვ გამომყევი და მოაწერე ხელი საბუთებს!

მე- კარგი!

ჩანთა სკამზე დავდე და ჯინს გავყევი.

BOSS/უფროსი (დასრულებული)Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ